IN 2020

Voor 2020 wens ik mezelf mildheid toe. En dat schrijf ik hier ff neer zodat ik ernaar terug kan grijpen wanneer ik mezelf weer in stress dreig te verliezen. Want ook al hoop ik dat het mij niet meer overkomt, de ademnood die ik soms voel, laat mij heel duidelijk voelen dat ik er nog niet helemaal van verlost ben…

Mildheid dus. Voor mezelf zou dat dan moeten resulteren in meer tijd voor mij alleen en meer tijd voor mij en mijn lief. En de lieve gedachte naar mezelf toe dat het OK is om die tijd te nemen, om een babysit te regelen of om Lander (even) ‘alleen’ te laten met onze koters. Maar ook meer niks doen (niks moet, niksen mag), genieten van kleine momenten. En naar de psycholoog blijven gaan, blijven zeggen wat ik denk of voel (‘nee’ is nee en ‘misschien’ is meestal ook nee), blijven uitreiken wanneer ik het nodig heb, proberen lezen en sporten, podcasts luisteren en op tijd en stond een lang bad nemen.

Mild naar mijn huishouden kijken gaat ook van doen zijn. Het is hier alweer een halve werf op de eerste verdieping en dat resulteert uiteraard in stof en rommel. En dat gaat er niet op beteren als we op de benedenverdieping ook nog een vloer gaan vernieuwen. Dus ook daar heb ik geleerd om erover te zien, het hogere doel voor ogen te houden en mij niet te verliezen in opruimstress die resulteert in Tornado Amoo. Tornado Amoo moet in 2020 de volgende zaken onthouden: “Morgen opruimen kan ook altijd, de kuisvrouw komt binnenkort en ge hoeft het niet alleen te doen, meiske.”

Ik wil ook mild zijn naar mijn kinderen toe en dat is eigenlijk tot nu toe het meest makkelijke. Wij geloven niet echt in belonen of straffen (maar Lucy is dan ook een heel erg braaf kind), proberen om niet te roepen, laten hen de ruimte om te doen wat ze willen in de mate van het mogelijke, volgen hun ritme. ‘Good enough parenting’ is de mildheid die ik ons toewens, want het zit eerder bij ons, als ouders, dat gevoel dat we milder moeten kijken naar onszelf in die rol. Allez, bij mij toch. Dus een aantal reminders voor moeder Amoo wanneer die het komende jaar haar shit dreigt te verliezen: morgen is een nieuwe dag, ‘kom je op mijn schootje zitten?’ werkt bijna altijd, ze hongeren zichzelf niet uit, ze doen dit niet om u te pesten, maar omdat ze zich bij u het veiligst voelen, ge gaat ze altijd even graag blijven zien en zij u de komende jaren ook, soep met boterhammen is ook een volwaardige maaltijd, en dat geldt ook voor een omelet.

En naast dat alles wil ik ook mild zijn voor mensen in ‘t algemeen. Want ik besef dat niet iedereen is zoals ik (goddank), dat iedereen een verhaal heeft, dat ieder zijn draagkracht anders is, dat ge mentale issues niet kunt zien of vastpakken. Dus ik wil er zijn voor mijn familie en mijn vrienden, want zelfs al heb ik zelf stress of so called ‘miserie’, dat maakt een ander zijn stress of ‘miserie’ niet minder echt of zwaar. Dus bij deze nog een laatste reminder, voor iedereen die hem kan gebruiken: zeggen dat je niet triest mag zijn omdat iemand anders het slechter heeft, is zoals zeggen dat je niet blij mag zijn omdat iemand anders het beter heeft. Droefheid en geluk annuleren elkaar niet, ze gaan hand in hand.