BRIEF AAN MIJN 1-JARIGE [2]

Lieve Lio,

“Jij kwam in mijn leven, zo onverwacht” zingen ze bij #LikeMe. Wij dansen nogal wat af op dat nummer, samen met uw zus. Hoe hard kan zo’n klein zinnetje eigenlijk kloppen? Bijna 1 jaar geleden waart ge daar, 5 dagen te vroeg, maar eigenlijk tout court te vroeg, want ge waart niet gepland. Maar des te welkom. Het afgelopen jaar is voorbij gevlogen, een heftig jaar, een jaar van totale waanzin. Een jaar waarin wij u heel dicht bij ons konden houden, door omstandigheden.

Een geluk bij een ongeluk waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Want wij mochten op de eerste rij zitten om u de goedlachse baby met 4 tanden en uitzonderlijk goeie eetlust te zien worden. Ik kon u mede daardoor 10 maand borstvoeding geven. Ge had hier het rijk voor u alleen, de volle aandacht, die weinig tweede kindjes te beurt valt. Dat verlof voor medische bijstand dat uw vader, nana en ik voor u namen was de beste beslissing ooit. Zo blij dat zo’n verlofregeling bestaat, dat we ons schaars ouderschapsverlof hier niet aan moeten spenderen hebben (al hadden we dat ook wel gedaan als het moest). En tegelijkertijd is het jammer om te beseffen dat ge (als werknemer) alleen maar langere tijd bij uw kind kunt blijven, als het zwaar ziek is. Het was puzzelen en er was loonsverlies en elke weekdag was anders, maar het heeft geloond, want ge zijt amper ziek geweest. Op die 2 oorontstekingen na, en er woedde onlangs een buikgriepke, maar gij, gij bleef die vrolijke tateraar. Zo blij dat ik u heb kunnen beschermen tegen de virusjes, micbroben, bateriën, nadat ik tekortschoot wanneer die parasiet ons te grazen heeft genomen… Kleine bijwerking: moeder is nu constant in hyperalerte modus wanneer kindjes die reutelen/hoesten/niezen in uw buurt komen. Ik ga dat moeten loslaten en ge gaat wellicht regelmatig met groen snot thuiskomen nu ge naar de crèche gaat, en alle ziektes die ge deze winter hebt kunnen skippen door in uw veilige cocon te kunnen blijven, krijgt ge wellicht dubbel en dik op u bord in ‘t najaar. Maar for now ben ik zo dankbaar voor uw gezondheid, lieve schat.

Wanneer mensen mij vragen hoe het met u is, met die meelevende blik in hun ogen, ben ik trots dat ik kan zeggen dat ge zo’n goeie baby zijt. Een baby ‘zoals een ander’, waar niks mee scheelt, ondanks uw valse start. Ik ben zo blij dat wij naar alle waarschijnlijkheid de heftigheid van het voorbije jaar op termijn gaan vergeten. De doktersonderzoeken, de maandelijkse bloedafnames, de vroedvrouw die (goddank) vaak over de vloer kwam, de dagelijkse medicatie, het is allemaal bijna voorbij. Ge doet het zo goed, en wij kunnen niet blijer zijn. Want een goeie gezondheid is alles, dat hebt gij maar weer eens bewezen.

Ge zijt nog niet zo heel lang aan het kruipen (sluipen) en we vermoeden dat we ons huis wel iets meer babyproof gaan moeten maken. Want ge zijt duidelijk uw zus niet, er zit precies wat meer vuur in u, ge kruipt gewoon overal over, recht op uw doel af. Ge zijt heel duidelijk wanneer u iets niet zint, zelfs al kunt ge nog niet praten, ge duwt gewoon weg wat u niet zint. Ge hechtte tot voor kort veel waarde aan uw nachtelijk melkske, maar eind februari sliept ge ineens van 7 tot 7, wij konden onze ogen niet geloven. Tot dan heb je bij ons op de kamer geslapen, in je eigen bedje. Maar sinds dat nachtje doorslapen hebben uw vader en ik onze luiheid overwonnen en uw bedje verplaatst. En gij vind de rust van uw eigen slaapkamer duidelijk de max, wij daarentegen moeten nog wat wennen aan de leegte die je hebt achtergelaten in de van ons… Ge zijt duidelijk klaar voor de crèche, want YAY NIEUW SPEELGOED! Ge zijt hilarisch en danst/wiebelt als ge enthousiast zijt én ge pakt al graag eens de koek of de tuut van uw zus af. GSM’s en computers interesseren u mateloos en wanneer ik in uw buurt komt terwijl ge in iemand anders zijn armen zit, smijt ge heel uw lijfke mijn richting uit. Wanneer ik mijn tijd neem om na thuiskomst mijn schoenen en jas uit te doen, zijt ge al ongeduldig omdat ik u niet direct kom knuffelen en dan laat ge u misniegd horen. Ge zit graag met ons aan tafel, en ‘t is heerlijk om de interactie met uw zus te zien wanneer ze ‘kiekeboe’ met u speelt. Als we jullie bezig zien, beseffen we dat het goed is dat ge zo onverwacht in ons leven kwam. Want zelf waren we er nog niet klaar voor toen ge op komst bleek te zijn, maar gij leerde ons dat de dingen misschien wel beter gebeuren vòòr ge der klaar voor zijt…