Herfst!

Weetje: de herfst is mijn favoriete seizoen. Hoogstwaarschijnlijk omdat het het seizoen is waarin ik verjaar. En ’t is nog maar pas begonnen, maar het zat al vol toffe dingen en mensen. Een kleine terugblik (en tevens tips voor hoe ge uw tijd goed kunt spenderen in de herfst).

Deze herfst wordt zeker en vast een toptijd voor de pas geopende Wasbar in Gent. Ik was bij de opening en ik zag dat het goed was. Aan alles is gedacht: interieur, drank, eten, wassen, strijken, ja, zelfs aan uw coupe is gedacht. Elke dag is er wel iets te doen (check de kalender op de site) en of je nu dringend wat onderbroeken moet wassen of nood hebt aan een goeie koffie, de deuren staan open voor iedereen. Check hun Facebook & Twitter voor updates en volg de creatieve breinen achter het concept ook op Instagram om helemaal mee te zijn. Oh, en ook hun wicked PR-madam en de studio die het design voor de Wasbar voor z'n rekening nam.

image          Wasbar Gent front

Nog een toptijdverdrijf: zorg ervoor dat ge via een tweet/facebookstatus/instagram uw eigen Wagner pizza party wint! Ik maakte er ondertussen (gespreid over zomer en herfst) vier mee en de laatste waszonder twijfel de meest legendarische. De aanleiding kan u aanschouwen in het filmpje hieronder (sorry, Leen).

Ikzelf ben trouwens ook de ster in mijn eigen filmpje, voor mocht u dat ooit gemist hebben… (met dank aan Annelies)

Maar dus, het pizzafeest van Leen: geweldig. Zeker als het plaatsvindt in een winkel alwaar je kleren kan kopen en je er een bon ter waarde van een niet onaardig bedrag ter beschikking krijgt. Veel meer heb ik niet nodig om mijn avond geslaagd te noemen.

Creamimage

Besides that zijn goeie manieren om uw tijd in de herfst door te brengen:

- een bezoek brengen aan de Smets Premium Store, als uw geldbeurs uitpuilt en u van de inhoud vanaf wil of gewoon als u uw ogen eens de kost wil geven. Ik was er onlangs voor de Weekend Fashion Award uitreiking (I am só fashion, darling) en ik vervloekte mezelf omdat ik nog stééds niet rijk getrouwd ben.

- een bezoek brengen aan de Blauwe Kiosk op de Kouter in Gent op zondag. Als ge van cava en oesters houdt zult ge het uzelf niet beklagen.

- een bezoek brengen aan de Kiehl’s of MAC om een cadeau voor mijn verjaardag te kopen (toe?)

The Broken Circle Breakdown

De trailer voorspelt veel bleiterij, maar ge moet gaan kijken.

Omdat het Vlaams (Gents) is, omdat Johan en Felix helden zijn, omdat Veerle Baeten bluegrass zingt alsof ze nooit iets anders deed en omdat er gefilmd werd dicht bij het dorp waar ik mijn vroege jeugd doorbracht (geen idee waarom, maar op het moment dat de boerderij in beeld kwam, voelde die plek vertrouwd aan - ik groeide niet op op een boerderij FYI). 

Ik voorspel een opstoot van bluegrass in de charts, hier is alvast een playlist met de muziek uit de film. Morgen zit de soundtrack trouwens bij Humo, voor de liefhebbers.

Berlin, baby!

Duitsland, daar ging ik heen. Naar Berlijn meer bepaald. En veel heb ik daar eigenlijk niet over te zeggen. Fijne stad, fijne mensen, altijd en overal iets te doen. Ongelofelijk groot en uitgestrekt. Alles is er enorm: de gebouwen, de stad op zich en de straten en voetpaden zijn er ongelofelijk breed. 

Ge geraakt er met het vliegtuig, dat - als je geluk hebt - geen vijf uur vertraging heeft. Waarvoor nog eens zeer hartelijk bedankt, Easyjet. Die stad heeft trouwens iets met luchthavens, er zijn er redelijk veel. Je hebt het oude, Tempelhof, dat je kan bezoeken en op zondag heel gezellig is om door te wandelen/fietsen of aan te picknicken. Dan zijn er de twee die momenteel in gebruik zijn: Schönefeld en Tegel. En een nieuw dat de huidige twee op termijn moet vervangen: Brandenburg (hetgeen eigenlijk een uitbreiding is van Schönefeld). Van daar uit duurt het wel een klein uurtje voor je effectief de stad in kan.

Eenmaal in de stad valt het meteen op dat het openbaar vervoer zich zowel boven als onder de grond bevindt. Je hebt de tram, bussen en de U-Bahn (metro die boven uw hoofd en onder uw voeten rijdt). Maar de stad is het meest toegankelijk voor fietsers, door zijn uitgestrektheid én doordat je in elke straat wel ontdekkingen kan doen. Zo mis je niks.

oberbaumbrucke berlin u-bahn

Oberbaumbrücke vanuit de U-Bahn.

Typerend is ook de aanwezigheid van currywurst. Geen ordinaire frikandellen zoals hier, maar écht een worst (met of zonder darm) waar ze kruiden (curry en paprika) op strooien en (‘huisgemaakte’) ketchup en brood of frieten bij serveren. Ik kon het wel smaken. En vroeg mij daarbij meteen ook af waarom fast food culturen zich altijd maar tot 1 land beperken. Waarom zijn er bijvoorbeeld hier geen kroketten uit de muur te verkrijgen zoals in Holland of échte frituren in Frankrijk, bijvoorbeeld? Iemand een theorie? Of wetenschappelijke uitleg?

imageimage

De reden van mijn bezoek aan Berlijn was de marathon die er elk jaar gelopen wordt door meer dan 40.000 man. Redelijk indrukwekkend. Aankomen onder de Brandenburger Tor na zo'n 40 kilometer moet zo'n geweldig gevoel zijn. Ik wou dat ik het ook kon. Maar nee, ik koos voor nog een curryworst en een pint.

imageimage

Usual suspects die je moét doen als je er bent: de Reichstag. Neem zeker een audiogids en doe een toertje rond de koepel. In 20 minuten kom je zo (in het Nederlands) redelijk veel te weten over de stad, zijn gebouwen en hun (historische) functies. Wel op voorhand reserveren (en een procedure doorlopen die strenger is dan op de gemiddelde luchthaven vooraleer je binnen mag). Daarnaast: een kijkje gaan nemen aan het monument ter herdenking van de Jodenvervolging in WOII, knap staaltje kunst.

imageimage

En de zoo (neem een combi ticket met het aquarium). En het Hamburger Bahnhof, het voormalig centraal station van de stad dat nu dienst doet als museum voor hedendaagse kunst.

imageimage

Verder was er precies te weinig tijd voor andere cultureel verantwoorde dingen, er was enkel nog een bezoek aan het C/O, waar een tentoonstelling over 100 jaar modefotografie loopt (nog tot 4 november). 'Zeitlos schön’ toont foto’s die gepubliceerd werden in modebladen van 1920 tot nu, zeer indrukwekkend. En ik ben niet zo aan het bewerken van foto’s, dus ik toon ze u zoals ik ze nam met mijn mobilofoon.

imageimageimageimageimage

Redelijk zwaar de moeite, als u het mij vraagt. Er is ook een boek, dat bovenaan mijn wishlist staat.

Andere tips: Frühstück eten voor weinig geld, cocktails drinken voor weinig geld, stukken muur tegenkomen waar je ze het minst verwacht, uw Duits bijschaven en blij zijn dat ge toch het één en ander verstaat van dat taaltje, u blauw ergeren aan de nummering van de huizen (ze gebruiken het hoefijzersysteem), een Brezel eten, u afvragen waarom iédereen met een glazen flesje bier rondloopt en u suf zoeken naar een Spätkauf (wát een heerlijke woorden hebben ze daar toch) waar ze meer dan sigaretten, drank en ijsjes verkopen. Dit lijstje kan misschien ook een leidraad zijn voor to do’s in de stad.

Trouwens! Als ik erbij stil sta is dit jaar het jaar waarin ik heel wat Europese hoofdsteden aandeed. Madrid en Berlijn zijn achter de rug, Parijs doe ik straks voor de tweede keer dit jaar en Rome staat nog op de planning. En voor wie hunkert naar London, look right.

Om op te eten.

Ietsje meer neerschrijven, dat moet ik doen. Om mijn gedachten te verzetten en om ’t spel hier aan de praat te houden.

En iets over eten, dat wilde ik ook nog eens schrijven. En nu is ’t ideale moment daar, met maar liefst twee aanleidingen.

Eén: ’t is Wereldeierdag morgen (yes, I know). Maar ik heb voor de gelegenheid daarnet HET EI al uitbundig gevierd. Met pasta (derde keer op drie dagen, maar wie neemt het mij kwalijk?) carbonara met courgette van Jamie. Mét ei, snel, veel, vullend, maar vooral superlekker. 

Twee: er zat deze week zoetigheid in mijn brievenbus. Zomaar, omdat mensen het rieken dat ik daarvan hou, vermoed ik. Of omdat er iemand mij graag heeft :). 

De brievenbuszoetigheid bleek een vroeg kerstcadeautje in de vorm van een doosje met 9 pralines en een kerstbal vol napolitains te zijn, speciaal voor de feestdagen. Nou! Als ze in de winkels nu al met Sinterklaas mogen beginnen, dan mag ik gerust ook al eens van kerstpralines eten zeker?

Ge moet weten: ik ben een zoet vrouwmens, na elke maaltijd (behalve mijn ontbijt, want dat is al zoet op zich) heb ik goesting in iets zoet. Familieleden die in pralinewinkels werken zijn dan ook niet goed voor mijn gezondheid. Maar goed, ik ben gezwicht en heb van elke smaak geproefd. En pas op, ze beweren gedurfd te zijn. Zout, zuur en pikant. Pikant, daar merkte ik niks van, ik hield als proef op de som mijn tong even tegen het kleinood (zo ben ik wel). Zout (fleur de sel) en zuur (limoen in de vorm van groene streepjes) waren wel aanwezig. Zachte inhoud, fondant omhulsel, ideaal met een koffietje erbij. Mijn favoriet is de praline met de limoentoets, omdat die krokante dingetjes bevat. Wie ook eens wil proeven moet bij mij eens op de koffie komen, de doos is nog niet op en mijn kerstbal zit ook nog vol!

De lieve mensen van Daskalides hebben trouwens een Facebook, Twitter en blog (“je moet connected zijn, man”). Offline zijn ze o.a. te vinden in de Henegouwenstraat in Gent.