Florence + The Machine - Breath Of Life (by FlorenceMachineVEVO)

Check ook de nieuwe van Gossip hier!

Bezigheden #10

Alweer geen zondagse liefdesverspreiding, maar deze keer wel een extra lange dagboekpost, mede dankzij het extra lange weekend.

’t Was een beetje een weekend van vanalles en nog wat. 

TRACK: een eerste korte toer door ’t stad van Gent om een paar werken te ontdekken. Mét korte stop in de Chocoladebar.

Shoppen: niet voor mezelf, maar voor de wederhelft. Een pak met hemd voor het huwelijk van vrienden dit weekend en nieuwe schoenen. ’t Was nodig.

Rondslenteren in Gent bij valavond.

Cupcakes versieren: excuus, #glamcakes bedoel ik. Mijn allereerste versiersles op een gebakje, challenging. Allemaal haarfijn uitgelegd door Miss Cupcake herself, met alle mogelijke materiaal ter beschikking dat er in cupcakeland bestaat. Ik hoef u niet te vertellen dat het er allemaal redelijk girly (pastelkleuren, Katy Perry, gegiechel en dergelijke) aan toe ging. En dat de creaties er mochten zijn!

Nogmaals bedankt Elfi en Lissa om dit te organiseren. En aan het gezelschap om het zo gezellig te maken. 

Wie het zelf eens wil meemaken neemt het best contact op via Facebook.

Dark Shadows: de nieuwe film van Tim Burton met Johnny Depp. Gezien en goedgekeurd. Geen al te serieus scenario, hier en daar wel wat flauwe moppen, maar luchtig en ideaal voor uw hoofd leeg te maken. De trailer zegt veel.

Wat ik vooral tof vond aan de film was de muziekkeuze: muziek uit de seventies met een stevige knipoog naar wat er zich afspeelde op het scherm. Danny Elfman is een held.

Stadsloop: ik had mij een tijdlang geleden voorgenomen om te trainen om mee te kunnen doen aan de stadsloop in Gent, 5 kilometer. Dat trainen is er niet van gekomen, het slechte weer was steeds weer mijn excuus. Maar desondanks wilde ik toch zien of ik het kon, zonder training. En het kan! Ik moet er wel nog steeds de stijve gevolgen van dragen, maar da’s niet hetgeen dat telt. Ik heb het gekund! En onder de 30 minuten! 

En nu volhouden en wél trainen :).

Kubb: het pétanque van de Vikings. Helemaal uitgeteld na de stadsloop, maar toch nog de energie gevonden om een paar stokken op te werpen in het Zuidpark, alwaar het (schouw)spel veel toeschouwers lokte. ’t is dan ook megasierlijk, en al.

En ook nog: kleren laten customizen, bronzers aanschaffen en babysitkindjes leren kennen, mijn haren laten knippen, getrakteerd worden, uitgaan en bijna niemand aantreffen in den uitgank, lang slapen, morsen op nieuwe kleren, cava en nachos met cheddar consumeren, genieten van de zon, kijken naar hoe fashion bloggers foto’s van zichzelf nemen en de broek (en de strik) dragen.

Broodjesbetoog

Voor diegenen die het niet wisten: ik heb sinds ik gerechtigd was om een vakantiejob'ke te doen in een broodjeszaak gewerkt. En daar heel leuke tijden beleefd. Maar er is iets dat funamenteel verandert als ge bijna 7 jaar in een broodjeszaak werkt, namelijk dat ge een degout hebt gekregen van broodjes.

Echt waar, ge moet mij geen smos kaas of smos hesp voorschotelen, want ik schiet u neer met mijn ogen. Na ontelbare broodjes gesmeerd te hebben - hoeveel zouden het er eigenlijk geweest zijn over de jaren heen? - hoeft het voor mij niet meer. De normale en speciale eisen van klanten neem je er altijd bij. Ik heb een tijdlang elke week een broodje moeten maken dat op zijn minst de-gou-TANT te noemen valt: op 1 helft tonijn, op de andere krab, daar tussenin kaas en hesp met ananas en zoveel mogelijk groenten erop. Smos maritime hawai, YUCK. Ik zweer het u: dan is uw goesting over.

Ik heb ook jarenlang klanten over de vloer gehad die élke middag hetzelfde namen. En klanten die achter een brood vragen dat al jaren uit het gamma is. En klanten die vragen om de sla nog eens extra te spoelen. Ik heb ook verschillende jobstudentjes voor een paar weken zien passeren die flauwvielen wanneer ze in hun vinger sneden of moesten bleiren voor het minste, maar ik bleef gaan, die speciale requests en lastige klanten neemt ge erbij. Alles weet ge vanbuiten: hoe ge die eieren en tomaten moet snijden, hoe ge ervoor zorgt dat ge niet in handen/vingers snijdt, hoe ge het vuil van onder uw Birkenstocks weg krijgt en hoe ge omgaat met klanten die lastig doen om lastig te doen. 

Maat ik ben hier niet om te ranten. Ik heb er graag gewerkt en met pijn in het hart afscheid genomen toen ik een vaste job had. Ik kon tegen Mazou Nederlands praten omdat hij dat toen aan het studeren was. Ik deed er met graagte extra suiker op de rijsttaart van Gerda en ik sloot elke werkdag met de glimlach af. Alleen die broodjesfobie: daar geraak ik nooit meer van af.

En dat zeg ik gewoon maar om het probleem te illustreren waar ik soms mee kamp, op een middag, wanneer er weinig tijd is. Héél soms waag ik er mij nog eens aan. Zonder al te veel randanimatie: geen groenten (geen slappe sla, geen tomaten die meer tomatenmoes zijn, geen mottige augurken) en geen mayonaise, en dat op het brood dat er het best gebakken en het meest vers uit ziet. ’t Leven is niet gemakkelijk voor een broodjesdisliker.

En wie ervan overtuigd is dat mijn broodjesfobie kan opgelost worden door een heerlijk adresje door te geven: doe gerust.

Random Cookies Of Kindness

Een gewone dag op het werk. Normaal ben ik het dan die pakjes moet verzenden en meegeven aan de postbode, maar deze keer kwam de postbode binnen met een pakje voor mij. Een roos papierke rond een klein dooske. Met koekjes in, zo bleek. Koekjes van uw moeder, wat een eer! Ook bleek dat het niet zomaar koekjes waren, maar ware ‘random cookies of kindness’ (hashtag #rcok), zo las ik in de begeleidende brief en hier. 

Wist ik veel dat die koekjes die ik dit weekend zag gebakken worden op Instagram voor mij zouden zijn!

voila, random cookies of kindness zijn op de post. bij wie zouden ze (hopelijk niet te hard) in de bus vallen? #rcok #fb

— appelogen.be (@appelogen) May 14, 2012

Plichtbewust als ik ben heb ik de koekjes uitgedeeld op kantoor en er zelf gebakken om er iemand mee gelukkig te maken. Nu alleen nog beslissen wie zo'n koekjes verdient en wie de ketting van koekjes niet zal verbreken (en met andere woorden zelf (goed) koekjes kan bakken en die zal uitdelen). Meteen na het proeven van enkele Brugse kletskoppen van uw moeder ben ik als een gek een lekker koekjesrecept beginnen zoeken. En toen schoot het mij te binnen dat ik in mijn bookmarks een recept van Lilith heb staan dat ik al lang eens wilde maken. Resultaat:

Ik stel bij deze voor dat iedereen die nu zin heeft gekregen om koekjes te bakken dat doet en ze stuurt/geeft aan iemand die dat verdient. En steek er een briefje bij, da’s tof, ik heb het zelf ervaren vandaag. En zet een foto van uw koekjes op een rooster op Instagram, dat moet zo.

Bezigheden #8

Een Instagramdiary, zowaar! En aangezien Statigram beweert dat ik op zaterdag en zondag het actiefst ben, zal ik dat meteen maar bewijzen.

Zaterdag ging ik brunchen in mijn hometown, alwaar ik Mario tegen het lijf liep.

Toen ik daarna ging winkelen in diezelfde hometown kwam ik de vreemdste dingen tegen.

Gelukkig zijn er heel wat dingen te vinden in die winkel (Action, by the way) die wél nuttig zijn. Vooral de rayon met het kuisgerief sprak de vrouwenmeute waarvan ik deel uitmaakte aan. Tja, what can I say? Ge wordt precies automatisch een beetje huisvrouw als ge alleen gaat wonen… Zou daar een schakelaar voor zijn in ons hoofd?

En zondag was het de dag der moeders. De mijne was heel blij met de stofzuiger die ze gevraagd en gekregen had. En met de bloemen, en met het ontbijt, en met het toilettasje, en met de wandeling. Tijdens die wandeling kwam ik iemand tegen die het minder goed vergaan was. Al is de sierlijke pose waarin hij rust toch nog een pluspunt.

De moeder van mijn beste woont helaas niet dicht bij de deur, dus gingen we op bezoek bij de grootmoeder. Toen die verzonken was in een middagdut besloten we de tuin op te zoeken en van de zon te genieten die op dat moment het beste van zichzelf aan het geven was. Blijkt dat ik dan wel zin krijg in een Instagrammeke of twee, drie, vier, vijf.

Dan nog bij die andere grootmoeder geweest die binnenkort ook verhuist naar een plek hier niet zo dichtbij. Een dag vol (groot)moeders, zodus.

En des avonds werd er ten huize Amoo & De Drie Kerels naar Shutter Island gekeken. Want ja, ik heb een zwak voor Leo. Die stem! Die uitspraak! Dat hoofd! Ever since Titanic I’m hooked. I’ll always love you, Leo!

Sunday link love #5

Ok, ik weet het, al twee weken lang geen updates in deze ‘rubriek’. Is het gepermitteerd als ik het steek op 'in Madrid zitten’ en 'moe zijn’ (tot twee uur slapen en dan heel uw huis moeten kuisen en dan weer moe zijn)? Ik maak het goed! Met leuke blogs!

Allereerst: leuke blog met leuke instagrams. Ik zou haar graag volgen op Instagram, maar vind haar username niet. Iemand? Met dank aan Stijn voor haar Instagramnaam: sandelobel. Plus: kan iemand mij uitleggen hoe het komt dat Amerika zo goed pakt op Instagram? Écht alle foto’s die ik zie verschijnen van over het grote water zijn zó mooi. Dat werd deze week trouwens ook nog eens bevestigd door Stéphanie Duval. Kwijl.

Other Instagrams I recently liked and people who made them + who you should follow.

Zo'n snoepjes in zo'n kleuren zien er altijd lekker uit! (foto van Mr. & Mrs. Tweed)

Als de zon schijnt ziet alles er schoner uit. (foto van Dreams Caroline)

De foto’s van Sharon Slingeneyer zijn stuk voor stuk aanraders. Follow that woman. (klik op foto)

Elfi van Glam At Heart weet ook altijd de leukste dingen te posten en heeft duidelijk al veel zin in de zomer.

Magali van Coffeeklatch heeft een supermooie kat! Elke foto met dat beest is een topper.

Non-instagram: een jongen met scherpe pen en zalige kijk op de wereld. In het oog te houden.

En ook nog de lovely Lisha, die tevens nog eens een stevige portie humor verwerkt in haar posts. Ik ontmoette haar op de Weekend Blog Awards en constateerde dat ze ook nog eens sympathiek is in het echte leven. Zo'n mensen: I love them.

And as y'all know: Christoph Coppens moest er blijkbaar noodgedwongen mee ophouden. En ik ken mensen die daar zeer ongelukkig om zijn. Ikzelf ook wel een beetje, nu gaat de waarde van zijn stukken waarschijnlijk danig de hoogte in schieten en zal ik waarschijnlijk nooit eentje het mijne kunnen noemen. Want zo'n hoedjes en haarstukjes hebben iets. Ik beeld mij zulke dingen altijd in op een huwelijk. Een beetje zoals dit:

Op de blog van The Sweetest Occasion worden er vaak reportages van huwelijken gepost en dan smelt ik altijd heel even weg. Zo ook bij foto’s waar de bruid haar vriendinnen de bruidsmeisjes zijn en een tof ensemble (wat een heerlijk woord) aan hebben. Like this: dat wil ik ook! Met hoedjes en haarstukjes, al dan niet van Coppens. De vriendinnen bij wie ik het liet vallen zien het alvast zitten.

En zeg nu zelf: ziet ge het ook al niet voor u bij deze lovely ladies? 

Nu nog hopen dat ze overeen komen qua kleuren én dat ik in de zomer kan trouwen. Voor de rest ben ik niet veeleisend :).

Om af te sluiten nog een streepje zomerse muziek die wel de sfeer past van de foto’s in deze post (maar helaas niet bij het weer). 

Hier is het trouwens gratis te downloaden, samen met een remix van het Braziliaanse Bonde Do Role.

What's in my bag?

Iedereen doet het of heeft het ooit al eens gedaan. Immi en Katrin bijvoorbeeld. En nu ik ook.

Guess y'all know Marc?

Dit zeul ik daar dagelijks in mee.

Sleutels - iPhone oortjes - business cards - mobiele batterij van Duracell - iPhone charger - Bic -  Moleskines: notebook & agenda - Hema mini deodorant - portefeuille - zakdoekjes - iPhone kabel - Essentiel clutch, waarvan u de inhoud hier onder kan bewonderen.

iPhone - nagelknipper - spiegeltje - Coco Chanel staaltje - pijnstillers - Kiehl’s tinted lipbalm - Too Face Lip Insurance - Catrice lipsticks - sanitizer

Als ik die tas weeg is het verdict 4 kilo. Da’s een schande, zeker?

Weekend Blog Awards: la soirée!

Er zijn zo van die avonden waarop ge redelijk wat beleeft, te weten komt en veel babbelt. Gisterenavond was zo'n avond, want dan werden de allereerste Weekend Blog Awards uitgereikt. Bloggers everywhere met andere woorden! En ik mocht erbij zijn, wegens dat we bij Enchanté mee onze schouders hebben gezet onder het project. And guess what: het project werd goed onthaald, de winnaars waren blij, de verliezers niet teleurgesteld en het volk was uitgelaten.

De avond begon met het uitrollen van de rode loper. Bloggers want to be treated good, right?

Groene tenen en een roze broek and the making of.

Hardwerkende menschen en het resultaat. (foto’s van Jonas en Kristof)

Het evenement zelf ging door in superdeluxe Beverly Hills aandoend Roulartagebouw. Blijkt wel dat da ne fotogenieke motherfucker is. 

                     

                     

Maar niet alleen het gebouw mocht er zijn, ook de genodigden waren de moeite.

(alle foto’s zijn genomen door zeer fijne mensen en zijn te vinden op Instagram onder de hashtag #weekendblogawards)

Maar dus: dingen die ik ondervonden heb, daar wou ik het nog over hebben.

- De Huisvrouw is tof gezelschap, al had ik dat wel al kunnen vermoeden. En Madame ZsaZsa ook. Maar wel luid. But then again: I am too :).

- Jan Seurinck denkt teveel na.

- Guidoooh is de George Clooney van de Vlaamse blogosfeer.

- Gilles vliegt er op 16 juni terug in. Mijn iPhone agenda is het bewijs.

- Absolutely Mrs. K is een toffe madam, zoals verwacht.

- En de mensen van GhentStreetStyle zijn even hip en leuk als hun blog. Fijne mensen, aweer.

- Tout court: er zijn heel wat fijne mensen die daar rondliepen én een fijne blog hebben. Ik ga die niet allemaal opnoemen, want ik ga er zeker vergeten. Check daarom vooral de winnaars en top 3’s hier. 

En als jullie ook geïnteresseerd zijn in wat andere mensen er van vonden, raad ik de schrijfsels van Thomas, Lisha of Ouni aan.

Een geslaagde avond, dat moet ik zeker niet herhalen. Vooral het cadeautje van hoofdsponsor Essentiel werd hier zeer enthousiast onthaald. Merci!

Maar nu heb ik wel een probleem. Aaaargh :).

Net wat gewindshopt bij Essentiel, nu wil ik de hele serie! / @essentieltweets twitpic.com/9ivd79

— Amaury Van Kenhove (@amoorie) May 8, 2012

Red Bull Zeepkistenrace

De voorbije zaterdag in hartje Brussel. Tof dat da was! 

We hadden namelijk front row seats.

Der was schoon vertier!

Er deden gezonken schepen mee.

En rijdende monumenten.

En er was redelijk wat politiecontrole. 

En check dit om te weten hoe de sfeer er was.