MONTPELLIER

Tijdens mij chillvakantie in het Franse Zuiden, spendeerde ik een dag in Montpellier. Een stad naar mijn hart: historisch centrum, genoeg jong volk, schone straatjes, aantrekkelijke restaurants en bars in een warm klimaat! Het centrum is niet al te groot en gemakkelijk te doen met de tram of te voet. Wij gingen er lunchen bij Ma Premiere Cantine, een all round zaak op het midden van een pleintje mét parasol waar een lichte waternevel u om de 2 minuten verfrist. Za-lig! 

Je kon er niet enkel ontbijten, lunchen en dineren, maar ook een shitload aan lekkernijen kopen.

Het deed me - met de lange, grote tafel - denken aan de Pain Quotidien, maar dan iets authentieker.

De toog met de dessertjes liet mij niet koud en ik kon mezelf niet bedwingen om cannelés te kopen. Daarvan staat er trouwens een recept op Florence haar blog (en Français).

Ik kon helaas niet lang genoeg in de stad rondhangen om andere toffe dingen te ontdekken, maar ’t is zeker een aanrader. Aangezien het een studentenstad is, loopt er ook heel wat jong volk rond en dat maakt het toch altijd iets levendiger. Wij kwamen er bijvoorbeeld redelijk onverwacht terecht op een klein dancefestival in het midden van de stad. Veel sfeer, veel volk, echt zomer. Dus: gaan en laat u verrassen. Mijn lijstje bevat nog enkele plekken die naar het schijnt de moeite waard zijn!

PASSE-TEMPS

Mijn vakantie dit jaar staat vooral in het teken van rusten, slapen, goed eten, zwemmen (dobberen) en zonnen. Tijdverdrijf op vakantie bestaat uit DVD’s kijken, boeken lezen en occassioneel eens een spelletje spelen. 

UNO Power is een uitbreiding op het klassieke UNO-spel - dat naar mijn mening vaak veel te kort duurt. Deze variant voegt 4 torens toe die je beschermen tegen de speciale kaarten (+1, +2, …). Je speelt ook voor punten, wie het eerst de 500 haalt, wint. Ik speelde het spel telkens met 5 tegenspelers en we waren er telkens een avondje zoet mee. ’t Neemt niet veel plaats in en is dus ideaal om op vakantie mee te nemen. 

Ook de kat is in vakantiemood.

Af en toe verplaats ik mij ook van het zwembad naar een iets dichtbevolkter gebied, maar daar maak ik dan binnenkort nog eens een round up van. 

De berggeit uithangen

Ik heb het u gezegd dat ik achter zit, maar nu alsnog hier te vinden: alle redenen waarom ge niét op skivakantie moet gaan. Ja, u leest het goed: waarom in Godsnaam op skivakantie gaan? Ik leg het u uit, ’t komt door Astrid die het niet snapt… Op de piste vraag ik het mij ook vaak af: why THE FUCK ben ik hier?

Voor de fashion moet ge het niet doen, het enige dat je tegenkomt zijn volledig ingepakte mensen, als ge chance hebt zien die er redelijk deftig uit, maar als ge malchance hebt (geloof me, ge zult er hebben) komt ge heel wat tegen:

• de gekste skipakken: the eighties zijn meer dan ooit terug, zo blijkt
• de scheefste mutsen: EXHIBIT A (hebt ge geen haar en wilt ge dat op die manier recuperen? #iksnaphetniet)

• de afgezaagde ESF skipakken: de leraars hebben dit jaar blijkbaar ook een regenjas (tot onder de knietjes, jawel) ter beschikking gekregen - ik heb er geen foto van maar het is kostelijk om zien.

Fashion is dus een no no, mooie mensen kijken ook niet (als die er al zijn, zitten die heel goed ingepakt en valt er dus weinig te bewonderen). U warm kleden en goed ingeduffeld zijn is namelijk heel belangrijk. Nadeel daarvan: alles eigenlijk. Naar toilet gaan is lastig, ge hebt heel snel te warm waardoor ge u eigenlijk ook verloren zweet en stinkt (deo is onmisbaar, liefjes, onmisbaar), jeuk is uw beste vriend (ik kan echt geen muts op mijn kop verdragen, zo blijkt) en ga zo maar door…

Frustraties op de pistes dus, ge kunt er u ondertussen wel al wat bij voorstellen, zelfs al stond ge nog nooit op de latten. Ik kan nog wel wat doorgaan: kinderen die ge moet ontwijken zodat het geen bowlingspelletje wordt, pistes die eigenlijk meer wandelpaden zijn en waar ge als snowboarder niet op vooruit geraakt (ik geef het toe: ik heb gehuild), gebieden die te groot zijn om er een deftig overzicht over te krijgen en waar ge dus verloren skiet, … Daarenboven doet uw lijf zeer omdat ge maar 1 keer per jaar (ik toch) de spieren gebruikt die ge daar hard nodig hebt. Mijn “ik haat het, ik haat het, ik haat het”-momentjes zijn dagelijkse kost op wintersportvakantie. Oh, en in Frankrijk geven ze geen koekjes bij de koffie of chocomelk… Dus nu weet ge het: ge gaat best niet op skireis. 

Maar het fantastische gevoel dat ge krijgt wanneer ge die poedersneeuw onder uw board hoort en kunt doorsjeezen, da’s het gevoel waarvoor ge het doet. En het is waar: het duurt enkele jaren vooraleer ge ervan kunt genieten (bij mij was dat toch het geval), maar die jaren zijn het waard. Veel vallen en telkens opstaan, het loont. Ik ga niet zeggen dat ik een pro ben, maar ik kan serieus genieten van een piste die ik snel en goed kan afgaan. Als het weer dan nog meezit (bij mij was dat maar 1 dag het geval) dan ben ik een gelukkig mens. Op tijd en stond pauzeren en een  warm wijntje drinken en ’t is af.

Ik heb dus effectief ook gelukzalige momenten op skireis. Nog een tip: boek u iets waar ge een sauna en jacuzzi ter uwer beschikking hebt en ga voor half pension. Niks zaliger dan te kunnen ontspannen in de warmte en daarna uw eten geserveerd krijgen. Als ge niet mottig wordt van alle houten borden met edelweis'kes op en de geur van raclette dan is een vakantie in de bergen dus top. De cola’s zijn trouwens van een groter formaat in Frankrijk, dat maakt die ontbrekende koekjes bij de koffie goed. en als ge niet kunt skiën of snowboarden, dan hebben ze bij Is’t nog ver? nog tips voor u. Geniet!

When in France...

Follow the signs

Let your man come to you

Read a book, chill by the pool and jump in once and a while

Watch the sunset

Smell the flowers

Go out

If you’re a lizzard: don’t get caught!

Drive a Renault (which is for sale, by the way)

Be sad when you have to leave…

Uitjes

Als in: tripjes, reisjes, niet dat wat uw martino op smaak brengt. Mijn gedachten dwalen er vaak naar af, ik zou er graag wat meer ondernemen, maar heb er ondertussen wel al wat voor en achter me liggen. Enkele dagen geleden bracht ik mijn eerst bezoek aan Rotterdam, al heb ik niet veel van de stad gezien, maar vooral de binnenkant van de Primark daar. Maar ik ga sowieso nog eens terug. Onlangs heb ik ook mijn skivakantie geboekt, Val Thorens it will be, en ik ben van plan om in een weekend in januari een vriendin die als au pair daar aan de slag is te bezoeken (en niet toevallig zijn het dan solden, dikke chance voor mij).

De voorbije zomer/herfst had ik slechts 1 vakantiebestemming, waar ik wel twee keer ben geweest. Geen hotel, tent of chalet, maar een ’couvent’ bood mij twee weken onderdak. Een (bijna) volledig gerenoveerd oud klooster dat in de loop der jaren ook dienst heeft gedaan als vakantiehuis voor minder gegoede kinderen en als school met internaat. En dat weet ik allemaal doordat het lief zijn ouders het gebouw al een jaar of tien aan het renoveren zijn - en doordat een historica die op Tia Hellabaut dat heeft mee helpen uitzoeken.

Ze vertrekken/verhuizen binnenkort, met hebben en houden, richting de warmere coté van Frankrijk, en geef ze eens ongelijk? 

Een snel bezoek aan de schoonouders zit er dan wel niet meer in, maar u weet waar u mij de komende jaren tijdens mijn verlof kan vinden :)

Dat uitje dus: de eerste dagen heb ik op mijn iPhone bijgehouden wat ik deed, maar uiteindelijk was dat zodanig weinig dat ik ermee opgehouden ben. Het komt neer op: rusten, eten, slapen, wandelen, marktjes doen, angry birds spelen, leren voor mijn rijbewijs, mijn lief helpen met zijn eigengebouwde dj booth, taarten bakken, Frans spreken, lachen en wijn drinken (in willekeurige volgorde). Precies zoals het een goeie vakantie betaamt.

O'Reds in Orleans, waar we een stop maakten in het naar huis rijden. Mooie stad die oud en nieuw perfect combineert. We sliepen er in Hotel de l'Abeille, met een heerlijk nostalgisch interieur, een must do in de stad…

Ik bleek ook een pro te zijn in het schillen en snijden van megapataten. Tien kilo, dames en heren, waar daarna wel nog meer dan de helft van overbleef, gezien we maar met zes waren…

Ik zag voor het eerst in mijn leven een wijnkelder, een rondleiding in de wijngaarden bleef uit, maar de obligatoire proeverij lieten we niet aan ons voorbij gaan.

En dan was er Saint-Cirq Lapopie, machtig mooi dorp tussen de heuvels aan de Lot. Op deze foto is enkel het uitzicht te zien, maar u mag mij geloven dat een mens stil wordt van het zicht op het dorpje alleen al.

En mijn lief is de allergrootste fan van mijn kaastaart, just so you know.

Eigenlijk was deze post een excuus om de schoonheid van de foto’s genomen met een Olympus Pen te laten zien. Wie heeft zin om dit schaapje een exemplaar te kopen? Pretty please :)