WAAROM?
‘Waarom wil(de) jij kinderen?’ was één van de vragen die de dames van Maison Slash mij onlangs stelden (voor hun boek #ParentFriendly Marketing). Ja, kan iémand daar exact de vinger op leggen? Heeft iemand daar een helder antwoord op? Koppels die het moeilijk hebben om kinderen te krijgen of voor wie adoptie een verplichte route is, moeten er wellicht meer over nadenken. Maar weet iemand preciés waarom? Met het klimaatdebat dat op volle toeren draait en het grote aantal klootzakken dat deze wereld lijkt te bevolken, is het wellicht beter om er geen te ‘nemen’. En toch planten de meesten onder ons zich lustig voort, en dat is toch niet alleen omdat seks zo plezant is, hè?
Neen, ik weet het ook niet waarom ik moeder wilde worden. Het maakt alles zoveel gecompliceerder, zoveel gewichtiger. En toch lopen er hier 2 kleine kopietjes rond van Lander & mij en hangt mijn geluk bijna volledig af van die 3 Merckpoels die ik de mijne mag noemen. Op voorhand antwoorden waarom je een kind wil, vond ik lastig, maar in retrospect begint het mij te dagen waarom het zo fijn is om een kind te hebben (en dat is geenszins een pleidooi om koste wat kost ouder te worden, ik respecteer en bewonder kinderloze mensen). Zo heb ik de voorbije 2 jaar nog nooit zoveel geduld aan de dag gelegd, mét de glimlach. Ik leerde mezelf zoveel beter kennen, ik leerde massa’s over zorgen voor jezelf en anderen. Ik leerde zoveel over prioriteiten, over de waarde van mensen die u omringen met liefde en zorg. Over het belang van gezond zijn. Over liefde in zijn puurste vorm. Over nieuwsgierigheid en de simpelste dingen. En wanneer ik diegene ben die hen bij het ‘niet willen gaan slapen’ kan troosten met een slaapliedje en het tuutje eigenhandig uit de mond genomen wordt om met de schattigste ‘ook’ te vragen of ik nog eentje wil zingen, word ik zo week als wat. En dan weet ik dat dit het is, het gevoel dat een kind uw leven ongelofelijk veel verrijkt. Daarom dus.
Maar ik kan zeker ook - eerlijk als ik ben - opsommen waarom ge er geen moet nemen:
Wanneer ge vree gehecht zijt aan slaap
Wanneer ge vree gehecht zijt aan zorgeloos door het leven gaan. Ouder zijn betekent u nooit meer geen zorgen maken.
Wanneer ge vree gehecht zijt aan uw maaltijd rustig, op ‘t gemakske, in uw eentje of met uw partner of gezellige tafelgasten op te eten. Word maar snel gewoon aan het delen van uw bestek, schoot, stoel, plaats waar uw bord staat en personal space tout court.
Wanneer ge vree gehecht zijt aan eten wat ge wilt wanneer ge het wilt. Dat is gedààn wanneer ge kinderen hebt, op wel 2 manieren.
De eerste is: een heerlijk koekske met chocolade eten wanneer ge der goesting in hebt, in ‘t zicht van iedereen. Kan niet, doe het niet. Want voor ge het weet heeft het zesde zintuig van uwe kleinen het door en komen die kleine pollekes dat heerlijk stukske koek claimen en zijt ge het kwijt. Extra bonus: die chocolade op dat koekske hangt vervolgens ook overal, uw kleren, de zetel, heel dat kind zijn lijf en outfit. Als ge gewend zijt om proper gekleed en met een perfect interieur door het leven te gaan: ook dàt is gedaan. Nog in die categorie: chips, nootjes en chocolade (hier beter gekend als ‘cocola’). Leg alles uit het zicht, eet het op achter de deur of het gordijn, of onthou u tot na bedtijd.
Ten tweede: eten te pas en te onpas in uw mond gestopt/geduwd krijgen. Mét speeksel, eventueel al voorgekauwd of half afgebeten. Bedankt, maar dat hoefde niet. Ja, veel mensen walgen daarvan, maar ik zweer het u: van uw eigen kinderen slikt ge dat (letterlijk en figuurlijk) allemaal.
Tekening van de Merckpoels door Jasper Van Gestel voor in het boek #parentfriendlymarketing
Maar kijk, ge moet het meemaken om het te ervaren. Er kunnen u zoveel mensen hun ouderschap uitleggen, maar uw kind is uw kind en gij zijt gij. Elk ouderschap is dus anders. En het is OK om u af en toe af te vragen waarom ge dit nu weer persé wou. Het is OK om efkes in uw haar te krabben, of te roepen. Het is OK om te zagen tegen uw mede-ouders of kinderloze vrienden. Het is OK om een glas wijn nodig te hebben na een dag vol gezeur en geneut. Het is OK, want het is het allemaal waard. Bij de volgende liefdevolle ‘mama’ die ik hoor, ben ik het allemaal alweer vergeten en weet ik weer waarom. De liefde die mijn hart vult als ik die 2 bloedjes van kinders bekijk is un-fucking-believable.