TEGENWOORDIG [2]
Een maand na de eerste blogpost is nummer 2 er al. Mijn griepke zorgt ervoor dat ik tijd heb om de redelijk ingrijpende veranderingen van de voorbije weken neer te pennen. Want ja, griepprikken zijn na verloop van tijd uitgewerkt blijkbaar, dus hang ik er deze winter toch nog aan. Nog nooit waren mijn lief en ik zo vaak ziek als sinds onze dochter naar de crèche gaat. Wat een vuiligheid brengen die koters wel ni mee van daar! Maar goed, ik wilde het dus over een aantal dingen hebben.
Huisje/tuintje: ten eerste over ons Mini-Sarajevo, zoals onze architect onze verbouwingen subtiel noemde. Onze benedenverdieping ging de voorbije maand van een bewoonbaar verdiep over in een zandbak en ligt er nu bij als een redelijk propere werf. Er ligt ondertussen beton/isolatie/elektriciteit/afvoer/leidingen voor chauffage/chappe in de grond/kelder/muren/het plafond. De muren werden ontdaan van hun bepleistering wegens te oud en dus kurkdroog en binnenkort komt er nieuw laagske over de nu blootliggende bakstenen. Daarna komt er nieuw, schoon vloerke met daarop een nieuwe keuken en is dat verdiep na een aantal kuis- en stofzuigbeurten hopelijk terug bewoonbaar. Voorlopig verblijven we wegens die onbewoonbaarheid eventjes in een buitenverblijf, heerlijk om afstand te kunnen nemen van stenen en stof. En levensnoodzakelijk ook, als je het mij vraagt. Want als ik het hier allemaal in een aantal lijntjes opsom lijkt het peanuts, maar fak, er komt wat bij kijken.
De kat vindt het uiteraard allemaal maar niks, loopt erbij als een klein stofwolkje (iemand tips om da beest eens te wassen?) en heeft verlatingsangst omdat ze ons zo vaak moet missen. Ik hoop dus dat ik de volgende maand nog eens een update kan schrijven vanuit mijn eigen vertrouwde zetel, in mijn vertrouwd, verbouwd huis, met de kat op schoot. Deftige foto's vallen er niet te maken (maar denk gewoon bakstenen en stof), dus moet ge het met deze voor en tijdens doen.
VOOR - alles peis en vree
TIJDENS - (s)tof hoor!
Moederschap: verder wordt mijn leven buiten het verbouwen vooral gevuld met baby, dus ik vul graag nog aan met een paar dingetjes die mijn moederhart wisten te raken tijdens de afgelopen weken:
Deze blogpost van Leandra Medine, die ondertussen beviel van 2 meisjes. Een mooi, eerlijk stuk over bang zijn om een kind (of 2 in haar geval) op de wereld te zetten. Maar eigenlijk bij uitbreiding over bang zijn voor álle grote stappen in uw leven.
En dit interview met vroedvrouw en doula Erica Chidi Cohen.
“If you haven’t had a child yet and you’re thinking about it, or perhaps you don’t want kids but want to take better care of yourself—get informed about your body. There’s so much power in having a deeper understanding of how your body works. Also, take the pressure off of yourself when do you want to conceive. Your time is your time. If you don’t want to have children, that’s totally OK. That’s something you can build a muscle around. It can be a hard thing for women to say out loud, but work on owning it. For women who are expecting, the best thing I could say is to be gentle on yourself. Growing a baby, especially in our culture right now, is a lot. Just growing the baby. Nothing more. It’s so important to re-prioritize what is actually important. At the same time, when I say be soft and gentle, also push away people that don’t make you feel good. Make very little space for people who don’t bring you joy.”
Kijken/lezen/luisteren: weinig tijd om iets anders te doen dan mijn huishouden doen, mijn gezin in leven te houden en verbouwfacturen te betalen schiet er tegenwoordig niet meer over, maar ik slaagde er toch in om 2 concerten mee te pikken. Russ in Vorst Nationaal was bakvis galore, maar zó goed en ideaal om met mijn broer van 20 en zus van 17 te doen.
Kendrick Lamar in het Sportpaleis was ook prachtig, ik zag hem een aantal jaar geleden op Werchter en hij is duidelijk gegroeid als live artiest. Helaas wel geen nummers gebracht uit het Black Panther, maar damn, hij was goed!
