BLOGPOST PARTUM - MAAND 1
De laatste 2 maanden konden niet meer van elkaar verschillen: maand 8 van de zwangerschap ging zo ontzettend traag en vandaag schrijf ik deze blogpost terwijl mijn ondertussen 1 maand oude baby boven ligt te slapen. Ze slaapt, ze laat scheten, ze bleit, ze is superalert, ze is lief, ze ruikt zooooo lekker (en daar is blijkbaar een uitleg voor) en ik ben compleet verliefd.
En ja, 't is anders. Maar niet àlles, zoals sommigen beweren - allez, voorlopig toch niet. Ik ben moe, maar gelukkig. En dankbaar. Voor mijn gezonde dochter, voor mijn echtgenoot die nu een schattige papa is, voor geliefden die mij hammamkaarsen, sandwichen met préparé, kraamkost en cadeaupakketten van Rituals geven. Voor het feit dat mijn lijf niet teveel blijft haperen in dat zwanger zijn. Want het is een uitdaging voor dat lijf: uitrekken, samentrekken en terug in de plooi vallen. Die laatste trage maand hield mij dat nogal bezig: ga ik (op fysiek vlak) terug kunnen doen wat ik daarvoor allemaal deed? Ik had zoveel zin om terug aan yoga te doen en eventueel ooit terug wat te kunnen lopen. Nu weet ik dat 't goed komt. Als het bloed eindelijk eens stopt met vloeien, die knip mooi verder geneest, als de buik- en bekkenbodemspieren hun postnatale kiné-oefeningen flink blijven doen en als ik iets langer dan een paar uur aan één stuk door zal kunnen slapen, dan is dat lichaam van mij sowieso weer paraat. De 12 kilo die Lucy met zich meebracht ben ik alweer kwijt (viva borstvoeding!), dus dat zit al goed. Maar voorlopig hou ik mijn huispak (dank u mama voor dit geniale cadeau) aan en beperk ik mij tot tuinieren en babyknuffelen qua fysieke activiteiten.
Wat de bevalling betreft: ook dat is inderdaad een serieuze tour de force, maar mijn paniekskes op voorhand zijn voor niks geweest. De tijd gaat echt snel terwijl je daar de pijn ligt op te vangen, rondlopen wilde ik niet en dat persen duurde nog geen kwartier. Ik heb het er nog wel eens uitgebreid over (als mensen dat willen lezen). Het is waar wat ze zeggen: het vrouwelijk lichaam is ervoor gemaakt, dus angst is niet nodig. Ook op vlak van borstvoeding heb ik niet te klagen: alles vloeit rijkelijk (soms té), 't deed/doet geen pijn en de zuigreflex is goed ontwikkeld. U leest het, een gelukkige moeder alhier!
Ook het feit dat ik mij (online) omring door mommy's heeft de voorbije maand al vaak geholpen. Snel wat raad vragen en ervaringen uitwisselen via Instagram messages, baby'tjes die even oud zijn als Lucy meevolgen, blogposts zoals deze van Le Coeur à Marée Basse lezen en uzelf er duusd keer in herkennen.
Een paar andere aanraders voor first time moms: deze self care checklist (en alle andere artikels) van Motherly, deze verzameling links over alle mogelijkse facetten van het moederschap die Mother Mag wekelijks verzamelt (ook hier: eigenlijk is alles op deze webplek interessant) en Maison Slash als het iets dichter bij huis moet zijn.
Er zullen nog mommy blogposts volgen, mijn hoofd stroomt over van gedachten en ik vergeet ze vaak neer te pennen. Maar laat mij zeker weten wat je graag zou willen lezen, ik deins voor redelijk weinig terug.
En om af te sluiten: een paar random & crappy GSM foto's die maand 1 mooi samenvatten :)
