Wijvenweek: the one zonder zelfcensuur

Ook ne moeilijken, den dezen. Wat frustreert er mij? Dagelijks zijn dat wel meerdere dingen, maar die hebben ook vaak betrekking op anderen, vaak verschillende oorzaken en zijn vaak ook snel weer vergeten. Maar goed, een paar frustraties.

Eén: het frustreert mij dat ik een lichte vorm van hyperventilatie heb, sinds een half jaar - ineens was het daar. Die steekt de kop op als ik minder beweeg. Ik heb er momenteel weer meer last van, waarmee mij lichaam mij eigenlijk wil zeggen: “Get up and move, lazy ass”. Morgen dus maar eens die running shoes opnieuw aantrekken.

Twee: het frustreert mij dat ik pillen moet nemen om een acnevrij gezicht te hebben. De behandeling is wel bijna gedaan en let’s pray to God dat die rotdingen niet meer terugkomen.

Drie: het frustreert mij dat mannen alles moeten uitgelegd krijgen voor ze iets doen in het huishouden. Een beetje zoals hier.

Vier: het frustreert mij dat sommige mensen überveel aandacht nodig hebben en zo al je energie opzuigen.

Vijf: het frustreert mij dat huisbazen vaak rotzakken zijn en zich bijgevolg ook niks aantrekken van die gaten in gangmuur of die klinken van die mooie ramen die helemaal naar de frieten zijn.

Zes: het frustreert mij om ’s nachts wakker gemaakt te worden door een bende Franstalige venten die het nodig vindt om amok te maken in mijn straat (die op de beruchte as Overpoort-Vlasmarkt ligt). Let wel: tijdens de Gentse Feesten slaap ik als een roos, thank God for ear plugs.

Zeven: het frustreert mij dat venten nooit meewillen naar huis in den uitgank. Dat uurtje langer op café moet echt wel de max zijn.

Acht: het frustreert mij dat mijn huis soms vol kleren ligt en dat mannen niet kunnen strijken.

Negen: het frustreert mij dat die afwas soms 2 dagen blijft staan.

Tien: het frustreert mij dat de architect van mijn huis niet beter heeft nagedacht over de toegangswegen tot het terras. Verplichte spreidstand om erop en eraf te geraken, zeer flatterend in uw zomerrok.

Elf: het frustreert mij dat de straten in Gent vaak in zeer penibele staat zijn.

En langs een kant is het ook wel frustrerend om u in zoveel dingen te frustreren. Maar bon, zoals eerder aangehaald: ik ben een gelukkig mens op dit moment. Dus heeft het ook niet veel zin om nog verder te zeveren. Iedereen heeft frustraties, vaak zijn die tijdelijk. So move on and be as happy as you can!

Wie morgenavond zin heeft in een koffie, moelleux of mojito is trouwens altijd welkom in Bar Buro, alwaar ik jukebox van dienst zal spelen.