AAN MIJN TOEKOMSTIGE MOM FRIENDS
2018 was een vruchtbaar jaar, niet alleen voor onszelf, maar ook in mijn omgeving. Binnenkort heb ik er een rist gloednieuwe mom friends bij, het soort vriendinnen waarvan ik er nu slechts een handvol heb. Het soort vriendinnen dat ik tot nu toe vaak gemist heb, ook al zijn mijn vrienden die geen kinderen hebben mij even dierbaar (omdat het bij hen ook over verbouwingen, vliesbehang, verhuizen of werk gaat). Het soort vriendinnen dat ik zou willen uitleggen hoe wonderlijk, zwaar, compleet geschift en onwaarschijnlijk schoon het ouderschap is. Maar krijg dat maar eens uitgelegd… De Kleine Atlas van de Werkelijkheid beschrijft het zo juist: “Geen fase is zo ontwapenend, zo intens beleefd, zo compleet uit perspectief getrokken als de babyfase. En uit die fase is geen periode zo ontwapenend, intens beleefd, maar ook hopeloos naïef als De Zwangerschap. Zij Die De Eerste Hebben Gekregen wéten: neen, het maakt niet uit welk merk pamper/luier/tetradoek/waspoeder je gebruikt. Of welke buggy je kiest, of welke wieg, of wat dan ook. Maar Zij Die De Dingen Terug Meer in Perspectief Zien weten ook: het heeft geen zin om dat te zeggen. De Echt Belangrijke Dingen des Levens zullen over een dik jaar voor iedereen terug langzaamaan opklaren, en doe er nog eens twee jaar en enkele verse zwangerschappen bij, en de kans zit er dik in dat er zich spontaan een betrouwbaar en levenslang lid aanmeldt van de Club der Verbijsterden. Maar nu heeft het geen avans.” Ook Penélope Cruz is het met ons eens:
“Nature is very wise and gives you nine months to prepare, but in that moment—when you see that face, you are transformed forever. Even if you have heard from all your friends and family, ‘This is what’s going to happen,’ until it happens to you, it’s hard to understand in your soul.”
Het heeft dus geen avans, maar er zijn toch een paar dingen die ik wil gezegd hebben.
Gìj zijt baas over ùw lijf: gij beslist. Vroedvrouw en/of gyneacoloog, in bed of bad, epidurale of zo natuurlijk mogelijk, borst of poederkes, navelstreng laten uitkloppen of navelstrengbloed doneren, knippen of scheuren, thuis of in het ziekenhuis. Alles kan en mag, lees, bespreek met uw partner. Ik had geen zogeheten birth plan, maar wie weet geeft het u wel houvast in deze periode waarin ge overladen wordt met info.
Daarbij aansluitend: uw bevalling is uw bevalling. Hoe ze eruit zal zien, kan niemand voorspellen, uw verhaal zal uniek zijn. Pin u dus niet vast op de horror- of sprookjesverhalen. Lees bevallingsverhalen als je daar nood aan hebt (het mijne staat hier), maar weet dat er een heel spectrum bestaat. Probeer niet bang te zijn, praat over uw angsten, blijf er niet mee zitten. Er zijn zoveel moeders die worstelen met de meest uiteenlopende vragen, je bent niet alleen.
Nog daarbij aansluitend: probeer niet teveel te vergelijken. Uw pijntjes zijn die van een ander niet, uw lijf doet de dingen op zijn manier, uw kind zal verschillen van alle andere. Het is moeilijk, maar laat u ni zot maken door alles wat ge ziet, hoort of leest.
Niet alles verandert: gij blijft gij, uw lief blijft uw lief, (de meeste van) uw vrienden blijven uw vrienden. Ik zal er zijn, voor ne koffie, nen babbel of een wandeling.
Wees niet te hard voor uzelf of uw lijf. Maak tijd, hoe weinig goesting of courage ge der ook soms in/voor zult hebben. Laat los, doe wat u rustig maakt, maak plannen. Ook hier: wat voor iemand anders werkt, werkt niet perse voor u. Wat maakte u pre-baby blij? Grote kans dat dat post-baby nog altijd rust zal brengen.
“In these coming weeks of early motherhood, be kind to yourself. Ask for help. Expect to be helped. There is no such thing as a Superwoman. Parenting is about practice—and love. Give yourself room to fail. A new mother does not necessarily know how to calm a crying baby. Read books, look things up on the internet, ask older parents, or just use trial and error. But, above all, take time for yourself. Nurture your own needs.”
Vraag raad: dé mom friends perk. Neurofen of Perdolan, op de buik of op de rug, is da normaal da mijn tepels jeuken, bloedt gij ook nog altijd, valt uw haar ook zo neig uit, welke kiné heeft er uw bekkenbodem- en buikspieren terug raisonnabel gemaakt, valt gij ook soms in slaap met de baby aan uw tiet? Ge zult antwoorden krijgen, ge zult gerustgesteld worden, opnieuw: ge zijt niet alleen.
Vraag hulp: kraamzorg is één van de zaligste dingen ooit, een vroedvrouw die aan huis komt is zo mogelijk nog genialer en een poetshulp is een godgeschenk. Kraamkost is het magische codewoord, zet het desnoods op uw geboortelijst.
Nog iemand advies aan toekomstige ouders/moeders? Wat had gij graag geweten of gehoord tijdens uw zwangerschap? Do share!
P.S.: de tekeningen bij deze blogpost zijn van le coeur à marée basse, zij maakte ook een lijstje voor toekomstige ouders.
Ow yes, ik leef nog! Dat wil zeggen dat dat moederen voor twee best wel lukt!