Instadinges #2

Ik legde al eens uit hoe gehecht ik ben aan mijn iPhone als fototoestel en aan Instagram. Intussen blijven er foto’s komen, dus is het tijd voor een update van de favorieten.

Wanneer de hemel roos kleurt staat Instagram plots vol met foto’s van roze wolken. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en maakte deze foto van de Durme in Lokeren.

Eén van mijn huisgenoten zijn ouders hebben een huis in Italië. Als hij meegaat naar daar brengt hij sweets voor mee voor de thuisblijvers #win.

Een nieuw vriendje voor rond mijn pols. En ik kan u zeggen: mijn witte New Gent Lacquered oogst succes. Maar de collectie bestaat uit nog een aantal knalkleuren, dat kan ik u ook zeggen.

Een experiment met een mooie Gentse valavond en Camera+. Een app die ik pas recent ontdekte, maar nu al een onmisbare aanvulling is op Instagram. Ik bewerk nu eerst mijn iPhonefoto’s met Camera+ en importeer ze dan in Instagram, met of zonder filter (je hebt namelijk ook een ruime keuze aan filters in de Camera+ app).

Een wafel op zondag, om de week af te sluiten. Need I say more?

Somebody That I Used To Know - Gotye

Gotye in den AB. Ik was niet overweldigd: de jongen heeft een mooie stem, zeer zuiver, ook live. Maar ik miste iets, ik stond wel helemaal achteraan het kan ook daar aan liggen. Hij hield het het hele concert vrij rustig met kalme nummers, de swingers (behalve bovenstaand lied dat vrij vroeg in z'n set gespeeld werd) kwamen in de bisronde. De visuals begonnen mooi, maar daarna werd een iets te enthousiaste cartoonist erop losgelaten. Ik genoot van de muziek, maar het was niet echt anders dan dat ik naar zijn CD zou luisteren. Ik hou wel van zijn Vlaams, dat wel, heel veel zelfs. Hij vloekte zelfs even op zichzelf dat zijn Vlaams echt slecht aan het worden is, maar dat maakte hem net nog adorabeler. ’t Is nen toffen, de Wouter, maar hij mag wat meer leven in zijn concerten brengen. En terug naar België komen wonen.

(het meisje dat Kimbra vervangt is trouwens de zangeres van Hooverphonic, in case you hadn’t noticed)

Madrid!

Een Foursquare lijst met things to do in Madrid en een badge!

I’m going after it, in spring!

Ik ben er enkele jaren geleden al eens geweest met mijn vier beste vriendinnen en dat was top (filmpje werd gemaakt door 1 van mijn vriendinnen).

Dus besloten we om het dit jaar nog eens over te doen, in een verlengd weekend. Mijn lief is dan ook op vrijgezellenmidweek (!), dus dan mag ik mij ook eens laten gaan, op shopvlak zal dat dan voornamelijk zijn, vermoed ik. Ik hoef u niet te vragen wat het volgende is waar ik ongelofelijk hard naar uitkijk, zeker?

Azari & III

= dansen.

Ze waren onlangs in Leuven gepasseerd en ik had heel veel spijt dat ik ze toen gemist heb. Maar op reis vertelde Lander mij dat ze naar de Botanique kwamen op de dag dat wij terug thuiskwamen. Niet twijfelen, dacht ik, en een betalende wifi-aansluiting en enkele mastercardtransacties later was het geklonken.

Dus: zondagochtend tegen 7 uur uit een bus geklouterd, nog wat geslapen en dan op naar Brussel (mijn eerste rij-ervaring in die stad, toch wel even wennen). Een heerlijke pasta in het Botacafé en een eerste ontmoeting met de zanger later, was het danstijd.

Eerst werden we getrakteerd op een moordwijf met überlange benen uit Zweden, Karin Park. Geproduced door The Knife en dat was er aan te horen. Haar broer - een moderne Viking met een wipneus - ramde op de drum, zij op de synths. Geslaagde combo, maar niet zo dansbaar als wat daarna kwam. 

Dat was een BOM. Ik heb mezelf in het zweet gedanst, iets wat nog nooit was gebeurd op een concert (festivals niet meegerekend uiteraard). De Orangerie was pumpin’. En ik heb extra van het concert genoten doordat een reeks tantes van de zanger zich achter mij bevond en meedeed met de rest van het publiek. Ze blonken van trots en dansten mee op muziek die duidelijk zeer ver van hun eigen stijl lag. De zanger schonk ze ook veel aandacht, met bijhorende verwijfde handgebaartjes, en trok de oudste van de tantes tijdens het laatste lied mee op het podium, waar ze dan, samen met de helft van de zaal, het beste van zichzelf gaf. Wat wel flauw was, was het feit dat de live muziekmakerij (midi-dinges enzo) werd vervangen door 2 Pioneers, waar een CD werd in gepleurd. Geen live muziek dus, maar wel liedjes aan elkaar mixen (hetgeen dan nog niet eens deftig werd gedaan). De blanke helft van de groep (achter de knoppen) had er duidelijk weinig zin in, dus kozen ze voor de gemakkelijke oplossing. Gelukkig hadden de zangers er meer zin in. 

En dan is het morgen tijd voor Gotye en volgende week voor Chairlift!

Thuis.

Thuis komen van een vakantie betekent altijd dat je even terug moet wennen aan een ander ritme. Het feit dat ik en mijn drie huisgenoten samen op reis gingen betekent ook dat mijn wasmachine momenteel aan een wasmarathon bezig is. 

Mezelf terug in de plooi krijgen, da’s nu mijn hoofddoel. De spieren zijn niet meer zo stijf en je geraakt gewend aan de niet-berglucht. Ik ben eindelijk voor een computer beland, met 101 to do’s, maar eerst moet er wat tijd gemaakt worden voor mijzelve. Na een goeie week er te hebben uitgezien als een halve vent is het tijd voor nagellak en girlyness.

En hoe kun je daar beter in komen dan met een streepje Beyoncé, een nieuwe roze pull en lovely new shoes? Ook al ging ik geen geld uitgeven na mijn reisje (waar ik trouwens vrij zuinig ben geweest): de schoenen zijn ideaal voor de communie- en trouwfeesten de komende zomer en trui was een kadootje van de mama (die zich trouwens roze boots met een sleehak wilde kopen, how cool is she?!).

Meer over dat reisje binnenkort, maar het komt ongeveer neer op dit:

Miike Snow - Paddling Out

D.A.N.S.E.N.