The Black Keys

Het eerste concert van het jaar was meteen eentje van formaat. De nieuwe CD is een bom, ik had ze nog nooit live gezien én het concert in de Antwerpse Lotto Arena was het eerste van hun Europese El Camino tour. De volle zaal en de hitte die daarmee gepaard gaat trotserend heb ik heel hard genoten van het tweetal (die voor de gelegenheid ook nog twee muzikanten op de achtergrond hadden meegebracht). Stevig, strak, met een baslijn om u tegen te zeggen en een gitaar die in mijn oren soms als een kazoo klinkt. Het zat goed: beginnen met Howlin’ For You was een topplan. Ik heb het einde van die song opgenomen met een video app die ik eens wou uitproberen. Hieronder het resultaat.

Daarna passeerden de hits en de nieuwe songs. Little Black Submarines werd voor de eerste keer voor een publiek gespeeld en was machtig. Afsluiter was Lonely Boy, hetgeen een klein feestje veroorzaakte ( al hadden de mannen naast mij duidelijk nog nooit naar het clipje gekeken, die stonden quasi stil, terwijl ik met ongelofelijke dansbenen het beste van mezelf gaf). Toen ze daarna afgingen zonder Everlasting Light te spelen, was ik toch een beetje teleurgesteld (de band leek mij niet het type dat bisnummers speelt). But the boys came back. Mét Everlasting Light (veruitwendigd door een giga discobal)! (het geheugen van mijn telefoon was vol, vandaar het abrupte einde van het volgende filmpje)

Ik hou van die jongens!