Amoorie is de blog van Amaury Van Kenhove. Een mamblog waarover ze op een luchtige en soms grappig manier vertelt over de uitdagingen van het prille ouderschap, waarin ze schreef over haar huwelijk en zwangerschap en waar je ook af en toe gewoon hersenspinsels kan lezen. Borstvoeding, menstruatie, opvoeding, verbouwen, het alledaagse leven: het zijn allemaal onderwerpen waarover je hier kan lezen.
De Castello was mij de tent wel, veel goeie dingen gezien. Naast Mount Kimbie was er ook nog:
SOHN (uitgeweken Londenaar die nu in Wenen woont en dromerige elektronische maakt)
Kate Boy (Scandinavische pettendraagster die doet denken aan de vroegere beats van The Knife)
MS MR (New Yorks duo dat van de gelegenheid gebruik maakte om dace Yrself Clean van LCD Soundsystem te coveren)
In de Marquee zag ik CHVRCHES (uitkijken naar de debuutplaat in september) en HURTS (die mannen brachten hun nieuw album mee naar de tent en het was steengoed gebracht).
Daartussen: veel amusement!
Zoek mijn oog!
De Hasseltse ijskarren maken van de gelegenheid gebruik om eens extra gek uit de hoek te komen.
En een ritje op het reuzenrad mocht ook dit jaar niet ontbreken!
De grote zomervakantie, die sinds het afgeven van mijn tweede thesis onbestaande is, is al halfweg! Maar in augustus is er gelukkig nog van alles te doen om uw dagen (congé of niet) mee te vullen. En aangezien dit mijn blog is, geef ik u hier graag mee waar ge eens naartoe zou kunnen gaan.
LOKERSE FEESTEN: aangezien ik getogen Lokeraar ben, maak ik graag wat reclame voor het fijnste stadsfestival van het land. Dit jaar valt er ook te dansen in de gloednieuwe Red Bull Elektropedia Room, waar onder andere TLP, Nadiem Shah, Hermanos Inglesos en Lazy Jay het mooie weer gaan maken. Ik zal voornamelijk backstage aan het werk zijn, maar u komt toch ook?
WECANDANCE: voor wie houdt van de combo zon, zee en dans is er dit jaar een gloednieuw festival aan zee! Zaterdag 10 en zondag 11 augustus kan je van 1 tot 1 uw dansbeen uitsmijten op de dijk van Zeebrugge op WECANDANCE. Check hun line-up op Facebook!
PUKKELPOP:elk jaar een hoogtepunt in mijn zomer. Ik schreef er misschien al iets teveel over, dus ik ga mijn credits sparen tot na het festival, om u mijn favoriete momenten van het festival mede te delen.
En voor wie eens wat verder wil gaan: de overzichtstentoonstelling van Keith Haring in het Musée d'Art Moderne in Parijs loopt nog tot en met 18 augustus. En ze is een grote aanrader! Haring stierf al op jonge leeftijd aan de gevolgen van AIDS, maar dat is niet te merken aan het grote aantal werken dat hij naliet. Sculpturen, schilderijen, muurtekeningen, … je kan het er allemaal bezichtigen.
Kleine noot: niet gaan als je geen fan bent van piemels. Haring was gay en dat komt nogal vaak tot uiting in zijn werk.
’t Festivalseizoen komt steeds dichter en volgende week wordt het bij mij afgekickt op de weide van Werchter. Vorig jaar had ik grote spijt dat ik er niet bij was, dus heb ik me dit jaar gevrijwaard en een dagticketje voor vrijdag en zaterdag gescoord. Ik hoop op zomerse temperaturen, zodat het voor de podia aangenaam vertoeven wordt. En ik hoop uiteraard zo veel mogelijk goeie muziek mee te pikken. Mijn verlanglijstje voor de dagen dat ik op de weide zal vertoeven:
Vrijdag: Blur, Phoenix, Ben Howard, Two Door Cinema Club, Boys Noize, Major Lazer, John Legend en Angel Haze. Tijd daartussen vul ik ofwel met eten, drinken of andere bands.
Zaterdag: Frank Ocean, James Blake, Kendrick Lamar, Tame Impala, Disclosure & Azealia Banks.
Ook zeer amusant: HEMA opent een festivalshop op de weide. Hoe cool is dat?
Ook al ga ik vaak als de meest voorbereide persoon op pad naar de festivals: áls ik iets zou vergeten zijn, weet ik waar ik terecht kan voor de essentials. Oordoppen, zonnecrème, matrassen, slaapzakken, deo, douchegel, wegwerpfototoestel, … Je kan het er allemaal vinden.
Nog tips/aanraders/dingen die ik daar niet mag missen?
De laatste dag was even goed gevuld als de eerste. Om 12 uur paraat om de Gentse band Oscar and the Wolf aan het werk te zien en ze stelden niet teleur. Ook al is hun muziek er van de soort waarvan ge u normaal een oog uitbleit, was het een redelijk vrolijk concert met heel wat enthousiastelingen in publiek (voor zo'n vroeg uur is dat wel een prestatie).
Daarna even dansen op Disclosure (vreselijk jong gastje!) en dan ook even kotsmisselijk zijn van de warmte (élk plekje met ook maar de minste aanwezigheid van schaduw was ingenomen). Toen ben ik maar in de buurt van de Club gebleven (tent=schaduw), waar ook nog Daughter optrad vóór het aan de dame was die ik absoluut wilde zien: Jessie Ware.
De verschijning is even innemend als de stem en ook al had haar band er precies weinig zin in, slaagde ze er in om me omver te blazen. Ge had erbij moeten zijn…
Major Lazor werd even gecheckt, maar door de massa volk aan de Dance Hall was de goesting snel over. Dan maar terug naar de Main Stage voor The Hives. Toen ik daar stond was het tijd voor de minuut stilte, een heel bevreemdend moment op zo'n groot evenement. Uiteindelijk had ik niet het gevoel dat de gebeurtenissen van vorig jaar als een schaduw over het festival lagen, maar op de eerste dag waren er wel een paar ‘terugdenkmomenten’. De gigantische bomenrij die weg is, valt meteen op. De vlaggen die vorig jaar bijna tegen de vlakte waaiden door de veel te felle wind. De Club waarin ik toen stond. Maar zoals gezegd: geen extreme flashbacks of enorme emotionaliteit, bij niemand denk ik (behalve dan nabestaanden van de slachtoffers, obviously).
Maar The Hives dus. Serieuze kerels, serieus grappige frontman ook. Hij zweet zich te pletter, maar bleef entertainen. Het is slechts weinigen gegeven, denk ik. Topconcert.
En dan werd het even moeilijk: 3 dingen die ik wilde zien op quasi hetzelfde moment. Tiga, Miike Snow en The Black Keys. Bij de eerste was het lang geleden dat ik hem zag, de tweede zag ik nog nooit en de laatste had ik recent nog gezien. Ik besloot dus van elk van de drie een stukje mee te pikken en ik heb het me niet beklaagd.
Uiteraard wilde ook Foo Fighters zien, maar daarvoor heb ik ook nog even naar Sleigh Bells gekeken. Kitschy hardcore die zo kitschy is dat het bijna om te lachen is. Maar ik kan dat wel smaken.
Foo Fighters ten slotte hebben weinigen teleur gesteld dunkt mij. Dave Grohl blijkt over een stevige dosis humor te beschikken: “I’m gonna do this by myself because the other guys, yeah, they’re just old…” en wist ook gevoelige snaren te raken met het nummer dat hij opdroeg aan de slachtoffers van vorig jaar. Pukkelpop had zich geen betere afsluiter kunnen wensen, geloof ik.
Daarna richting tent die meteen in de tentzak en vervolgend auto verdween om terug in het hoogsteigen bed te kunnen slapen. 2 nachten op die camping waar ik niet op voorbereid was, was genoeg. Tot volgend jaar, Pukkelpop.
De rustigste dag van het festival, onder het motto take it easy en drinkt een beetje want het is warm. Ik heb eigenlijk het grootste deel van de dag voor de Main Stage doorgebracht. Met 2 vriendinnen die voor 1 dag afkwamen, zie ze eens gelukkig zijn!
Aldaar wilde ik namelijk heel graag Maxïmo Park zien. In 2005 zag ik ze voor de eerste keer op ’t festival en ik was verkocht. Toen stonden ze nog in de Club, nu al voor de 2 keer op de Main Stage op een vroeg uur, waarop de het hoofdpodium nog een beetje schaduw biedt #win. 3 jaar geleden maakte Wouter Van Vaerenbergh deze foto van mij, net voor hun concert.
En dit jaar mocht ik er weer aan geloven, wonder boven wonder pas ik nog steeds in hetzelfde shirt…
Deze foto heb ik trouwens gepikt van op de site van Focus Knack, waar je nog andere topbeelden van Wouter kan bekijken.
Naast Paul Smith en de zijnen zag ik ook nog Blood Red Shoes, die zijn sinds ik ze jaren geleden bezig zag in het Vooruit Café alleen maar beter en strakker geworden: topband.
Daarna waren er Two Door Cinema Club - dansen in de zon - en Eagles Of Death Metal. Ik pikte ook nog een stukje Band Of Skulls mee, die kregen de Marquee ook precies goed mee en dat geldt trouwens ook voor de Kortrijkse boys van Goose, die er ook optraden later op de dag.
Naast muziek was er ook nog randanimatie op het plein. Ik ging met de fantastische Natalie een kijkje nemen in de Salon Fou waar enkel MAC MUA’s het beste van zichzelf aan het geven waren. Als bij wonder stond er maar 2 man (vrouw) voor ons en konden we na tien minuutjes onze welgevormde derrières in de make-upstoel placeren. En they did a great job, al zeg ik het zelf.
En hoeveel Fix+ er ook maar aan te pas kwam: festivals zijn niet gemaakt voor mega opgemaakte gezichten. Tenzij ge fan zijt van de gesmolten make-up look met extra veel zwart onder uw ogen…
En ook al was de dag rustig, op het einde ervan was ik kapot. Ik zag nog een middelmatige Lykke Li en Jamie Woon en kroop in mijn tent. Op naar dag 3.
Pukkelpop, ja dat festival waar ge de laatste dagen tot vervelens toe mee zijt geconfronteerd geweest, daar was ik ook. En ik heb daar nog het één en het ander over te zeggen.
Ten eerste: het is redelijk zwaar balen als ge u voorbereidt op een festival waar ge uitgeslapen, proper gewassen (zonder dat ge een uur moet aanschuiven) en met een volledig opgeladen gsm kunt naartoe gaan omdat ge een deftige slaapplek hebt gevonden niet ver van het terrein en ’t blijkt dat ge vier dagen ervoor niet meer welkom zijt. Daar staat ge dan schoon, met uw mail met ‘oprechte excuses’. Fokkers!
Ten tweede: ik ben hier niet om te zagen, maar om u te vertellen wat ik ervan vond.
De dag begon met een autorit die vrij vlot verliep, het slepen der rugzakken en zetten der tenten, daarna was het meteen richting weide. Dansen op Mumbai Science, jonge Belgische snaken, daar begon het mee. Dan ging ik kijken naar een jongen uit de streek, die zich verplicht voelde om tussen elk nummer dat hij bracht een woordje te zeggen: aaibaarheidsfactor 10! Glenn Claes, ahja…
Daarna zag ik een stukje Rizzle Kicks en een stukje Labrinth, maar keek ik vooral uit naar Alt-J. En ik was duidelijk niet alleen: een afgeladen volle Castello die meezong en -klapte verstelde de band. Zo klonken ze de dag erna op Lowlands.
Geen wonder dat hun concert in de AB op 1 2 3 was uitverkocht, ik heb spijt dat ik geen tickets heb…
Santigold gaf daarna het beste van zichzelf op de main stage: de vrouw heeft een supergoeie stem voor live concerten en weet te entertainen met haar dansereskes.
Al mag de hype met een deel van het publiek op het podium halen om mee te dansen stilaan overwaaien, alleen maar tijdverlies… Django Django klonk ook heel goed, maar ik heb ze maar even aan het werk gezien, idem voor Bloc Party (van wie het nieuwe album vanaf vandaag te verkrijgen is/op Spotify te beluisteren is: Four)
En toen was het de beurt aan de vriendjes van Hot Chip, persoonlijk hoogtepunt van de dag. Alweer footage van Lowlands (hey Pukkelpop, waar blijft dat Youtube-kanaal?).
Ze hadden er duidelijk zin in (er was zelfs een dansje op mijn favoriete nummer!), het publiek ook en hun drumster was knap. Ingrediënten voor een topconcert. Set list heb ik even in een playlist gegoten, dat Fleetwood Mac'ske ertussen was heerlijk!
Ik pikte ook nog Björk, Nicolas Jaar en Feist mee, maar was niet blown away. Grootste spijt heb ik van Lianne La Havas die tegelijkertijd met Hot Chip optrad en die ik dus moest missen. Maar ik heb toch een 8 op 10, dus ik ben een tevreden vrouw. Morgen meer.
Wonderschoon lied over de liefde. Of zoals DiscoNaïveté het stelt:
Some kind of desperate, hopeless love; the kind where we know it could be something so pure, perfect and destined but just can’t seem…
- Oscar & The Wolf
- Friends
- Miike Snow
- Maxïmo Park
- Hot Chip
- Feist
- Mijn favoriete DJ Nadiem Shah
- Nog wat andere verplichte grote namen.
Nog suggesties?
Kleedje + sneakers: check, cava: check, denim: check, fisheye: check, pink nails + golden accessoire: check, silly boyfriend: check. Festivalklaar! (Taken with Instagram at Rock voor Specials)
