OH, 2017

Ik weet nog perfect hoe ik de eerste dag van dit jaar doorbracht: moe, misselijk, Netflixkijkend. Het was de eerste en enige dag waarop de baby in mijn buik mij aan het kotsen bracht. Ondanks die zure start en van alle jaren waar ik hier ooit al op terugblikte, wordt 2017 ongetwijfeld het jaar waar ik het meest nostalgisch over zal zijn. Het jaar waarin ik voor het eerst meer dan 80 kilo woog, maar ook sinds lang weer onder de 70 dook (bedankt borstvoeding!). Het jaar waarin we verhuisden naar een droomhuis uit de jaren '30, terug naar onze roots. Het jaar waarin we van 2 naar 3 gezinsleden gingen. 

Het eerste deel van het jaar stond vooral in het teken van wachten. Mijn bijna onbestaand geduld werd dus danig getraind. In juli brak de periode van moederschapsrust aan. Een periode waarin er betrekkelijk veel gebeurde. Ik keek series (Stranger Things 2, Top Of The Lake 1 & 2 en de helft van alle seizoenen van Mad Men), ik las 1 boek uit (Handmaid's Tale), ik richtte mijn huis in, ik kocht veel te veel voor mijn dochter (en amper iets voor mezelf), ik schreef vanalles neer in mijn zwangerschapsdagboek en maakte een doos vol herinneringen voor Lucy, ik besloot om een 2e jaar Spaans te starten, ik gaf een verrassingsverjaardagsfeestje met pannenkoeken voor mijn wederhelft, ik plukte frambozen uit mijn eigen tuin, ik maakte deze heerlijke muffins, ik macramé'de mijn eerste plantenhangers, ik werd een plantlady en experimenteerde met stekjes, ik ging aan de slag met mijn compostvat, ik kookte meer samen met mijn lief dankzij Marley Spoon én ik leerde mezelf weer wat beter kennen. 

Maar de grootste realisatie is uiteraard het kind dat ik op de wereld heb gezet, het valt niet te beschrijven wat dat met mijn hoofd en lijf deed. 2017 was door haar komst vooral een jaar van dankbaarheid, voor mijn gezond kind, voor mijn familie, voor mijn lief, voor alle gekregen hulp, gevraagd en ongevraagd. Dankbaar voor het feit dat ik samen met andere mama's mee kon aftellen naar de komst van hun uk (bedankt Instagram!). Ik heb trouwens het gevoel dat er nog nooit zoveel kinderen in mijn omgeving werden geboren - ook al blijkt dat er net minder geboren werden. Jullie keken en lazen mee, gaven raad en deelden hartjes uit. Ik ben zo blij dat ik mijn woorden opnieuw kon vinden, dat ik deze plek had om ze te delen met jullie, blij dat ik raad kon vragen en geven, blij voor de wederzijdse herkenbaarheid die ik mocht ervaren, blij voor het mens dat het moederschap van mij maakte.

Ik heb weinig goeie voornemens, maar ik weet wel dat ik er voor mijn gezin zal zijn in 2018, dat ik op tijd en stond aan mezelf zal denken en dat ik blijf schrijven en delen. Ik voorspel nu al dat er heel wat #babyspam zal bij komen kijken, maar afgaande op de beste 9 foto's van 2017 vermoed ik niet dat daar veel protest op zal komen... Fijn 2018!