INTENTIES

De kerstvakantie loopt op haar laatste benen, de traagste periode van het jaar ligt alweer achter ons. Er was veel regen, maar dat deerde mij precies niet zo. De koudste dagen komen eraan en daar heb ik eigenlijk minder zin in (al gaat de zon wel schijnen, yay!) Ik ben dankbaar voor mijn hoofd dat erin geslaagd is om minimaal te razen de voorbije weken, om de rust die ik nam en vond, om de connectie die ik zo hard crave’de en voelde, om de warme beddekes waarin we elke nacht kunnen slapen (ja, ook in 2024, free palestine, meer dan ooit!)

Vorig jaar plande ik een mini-sabbatical in en ook dit jaar was er de nood om te pauzeren. De dieren veren zo schoon mee met de seizoenen en ik vind het zo spijtig dat wij soms vergeten dat ook wij een natuurlijk ritme hebben dat we moeten eren. Voor mij is dat dus: kalmer aan in de winter, terugplooien op mijn gezin in mijn cocon. En ge kunt veel zeggen over het ouderschap, maar mij leerde het vooral trager en kleiner te leven, geduldiger te zijn, vooral met mezelf. Ik herinner mij dat mijn eerste psycholoog, toen ik een aantal jaar geleden met een burn-out kampte, me zei: willen is niet moeten. Ik kon daar toendertijd met mijn hoofd niet rond, op geen enkele manier. Het klikte niét in mijn hoofd. En nu, ouder, wijzer, vermoeider, ietwat geheeld van mentale issues, zie ik het en kan ik het. Op sommige dagen beter dan andere, maar ik leer het mezelf aan. Ik heb ontelbare lijstjes, maar soms zijn ze gewoon dat, lijstjes, waar ik niet perse iets mee moet. Zéker niet tijdens de weerkundig triestige dagen die achter ons liggen. Dus de lijstjes en mijn telefoon bleven vaak liggen. Minder schermtijd hebben stond vorig jaar al op mijn intentielijstje (nòg een lijstje) en staat er dit jaar weer op. En dat hangt ook samen met mijn hang naar connectie, rond een tafel zitten en eten en drinken en een spelleke spelen en praten over dingen die ertoe doen. En ook dat was iets dat tijdens dit mini-winterslaapke wonderwel lukte. We hadden amper plannen voor de feestdagen en toch zaten er mensen rond onze tafel, of zaten wij rond een tafel waar andere mensen rond zaten. Ik ben echt pro kleinschalig feestdagen vieren, ik weet dat dat niet altijd een optie is (grote families, nieuwsjaarsbrieven, …) maar het juk van sociale verplichtingen afgooien en wat vaker ‘neen’ zeggen werkt hier helend. Zo laat ik bijvoorbeeld Secret Santa’s al een aantal jaar succesvol aan mij passeren. Dus connectie ja, maar niet als het betekent dat ik mezelf moet slepen of in duusd bochten moet wringen.

Onze trage dagen zorgden ervoor dat de kerstvakantie eeuwig leek te duren (zonder een sleur te worden, de magische balans). We gingen zwemmen in een subtropisch zwemparadijs, speelden Jenga en De Magische Berg en Lio bleek in beiden een kei te zijn, maakten rommel in huis en lieten hem liggen, gingen wandelen en naar de speeltuin, keken naar shows/optreden van de kleinste Merckpoels, reden op de eerste dag van het jaar naar zee en keken véél télévé (Lio’s woord voor TV en ik weiger haar te verbeteren). En ik schreef hier ondertussen nog wat, pende drafts neer, publiceerde een post die eigenlijk al lang in drafts stond en nam zo ook mijn voornemen om hier iets meer aanwezig te zijn ter harte. Ook dat probeer ik in het nieuwe jaar opnieuw te doen.

Voelen en eren, mijn intenties neerschrijven en af en toe inchecken, dat nam ik mij voor voor het jaar 2023 en dat wil ik dit jaar verderzetten. Om er maar een paar te noemen: blijven sporten, in therapie blijven, blijven lezen en films in de bioscoop zien, volk uitnodigen, slim omgaan met mijn geld, tijd nemen voor mezelf en mijn relatie en mijn kinderen, de medemens helpen (hoe klein ook), reizen, beleven. Dat is wat ik mezelf wens in het nieuwe jaar. Ik probeer de opgebouwde rust van deze periode nog vast te houden, maar kijk ondertussen ook uit naar het opnieuw oppikken van de professionele draad, naar mijn oudste kind dat elke dag beter leert lezen, naar de kleuter die elke dag thuiskomt met verhalen over haar vriendinnen, naar de zomer die elke dag dichterbij kruipt, naar de vakanties die ik al aan het plannen ben (ja, dat wel, ja), naar het jaar dat in het verschiet ligt.