Hier ga ik vrij onorigineel in zijn. Grote dromen heb ik precies niet, wel enkele kleine, niet onrealiseerbare dromen. ’t Kan nooit geen kwaad om dingen te hebben die je ooit eens wil doen in je leven, me dunkt. 

- een eigen huis in Gent (of in de buurt, maar niet te ver)

- reizen naar Australië (en veel reizen tout court)

- ooit meer dan 5 kilometer kunnen lopen (as in: joggen aan een stevig tempo)

- een kind of twee

Ik weet eigenlijk niet hoe het komt dat ik geen grote droom heb. Van serieuze tegenslagen ben ik mijn leven tot nu toe gespaard gebleven dus daar kan het niet aan liggen. Maar laat ik het houden op het feit dat ik niet het dromerige type ben? IK weeg altijd af of iets realiseer- of haalbaar is of niet. En dat is bij alles zo. Ik ben ook een planner, misschien ligt het daar aan. Ik droom ook niet zoveel ’s nachts (of toch niet dat ik me de ochtend daarop herinner). Heeft dat eigenlijk met elkaar te maken?

Dat wil wel niet zeggen dat ik nooit dromen heb gehad. Als kind wilde ik bijvoorbeeld heel graag studeren aan de universiteit. En ook al was dat toen zo'n abstract begrip van in de films, ik wou het. En kijk, zoveel jaren later loop ik rond op deze aardbol met 2 masters op zak. Ik ben zelfs afgestudeerd (met onderscheiding, jawel - stoefen was toch ook toegestaan tijdens wijvenweek, hé?) op de manier waarop je dat altijd zag in de films!

De droom om te doctoreren heb ik opgeborgen, dat leek mij uiteindelijk niet zo heel tof, na vijf jaar studeren. Misschien is er 1 droom die ik niet heb kunnen/willen realiseren, namelijk op Erasmus gaan. Ik heb daar wel al eens over geschreven, dus lees het gerust hier.

Daarnaast heb ik een droom van een vent en ditto vriendenkring, een top(huur)huis in mijn favoriete Belgische stad, een job met wijze collega’s waarin ik mensen kan blij maken. Mij hoort ge niet klagen!