Victoria & Albert moeten toffe mensen geweest zijn, aangezien zij één van de tofste musea in Londen naar hen genoemd hebben gekregen. Het stond al lang op mijn te-bezoeken-lijstje en tijdens mijn solo-trip kon ik er eindelijk tijd voor maken. Ik ging er heen met de metro - langs een voetgangerstunnel sta je op een wip binnen vanaf South Kensington station. Je komt er binnen langs de achterkant en moet door een zaal vol sculputren van onder andere Rodin en vol met mensen die die dingen aandachtig natekenen. Meteen in de goeie sfeer.

Mijn doel van de voormiddag: de tentoonstelling ’The Glamour of Italian Fashion 1945-2014’ checken die net van start ging. Je komt er binnen en wordt meteen in het Italiaanse modeverhaal gesleurd: waar(om) het begonnen is, wat de invloed van het fascisme was en vooral hoe er toen al zoveel gevoel voor mode was. De jurken en ensembles die er uitgestald werden en uit de jaren vijftig waren stuk voor stuk adembenemend, en zoiets zeg ik niet snel. Stukken die ik - mochten mijn maten iets minder Botticelli zijn - met plezier vandaag nog zou dragen. Foto’s waren niet toegelaten, dus ik kan niet veel tonen, maar ge snapt meteen: die Italiaanders kunnen er wat van. En gaandeweg leert ge: ze hebben zich door de jaren heen bewezen en doen dat vandaag nog steeds. Je leert over de wol-, leer- en zijdeproductie, de prints en de verschillende steden en hun historiek in fashion. Je ontdekt dat ‘Made In Italy’ een waardevol product en een goed gemarket merk was en is.

Moschino, Valentino, Gucci, Armani, Fendi, Pucci, Prada (en Miu Miu), Ferragamo, Bottega Veneta, Versace, Cavali, Dolce & Gabbana, Missoni, Bulgari (sponsor van de expo), Marni, … ze komen allemaal aan bod.

Wat blijft mij het meest bij?

• dat er vroeger telegrams moesten worden gestuurd over wat je vond van een modeshow. Dat doet u glimlachen als ge aan het fashion circus denkt dat zich in de laatste jaren voltrokken heeft 
• de bijwijlen grappige designs: Moschino ontwiep bijvoorbeeld ooit een blazer bedrukt met pagina’s uit de Gouden Gids met namen van imaginaire modehuizen op. Hermès is bijvoorbeeld Charmès geworden.

Moschino blazer (see more beige blazers)

• de beelden van wilde fashionfeestjes met bijhorende excentriek looks in de jaren 70-80 
• en de beelden van fashion in films: Audrey Hepburn & Elizabeth Taylor waren indertijd grote uithangborden van de Italiaanse modehuizen
• de ontwerpen in de zaal die de designers zelf uitlicht: allemaal uit de jaren 2000 en later, een lust voor het oog.

12 pond is wat aan de dure kant voor een expo, student af zijn suckt, maar deze was het waard. Ik was oprecht geroerd en mijn respect voor de industrie was toch wat gestegen, ook al ben ik geen fashionista. Een aanrader dus voor iedereen die iets of wat voeling heeft met mode en kunst.

Ook fijn aan het V&A: nadat je het museum hebt bezocht kan je in de binnentuin verpozen aan ’t water en er een koffie drinken, zalig als de zon schijnt.

De tentoonstelling loopt nog tot 27 juli.