Ik weet niet wat het is met haar, maar ’t is alleszins fascinerend. Ik heb het hier al vaak over mijn krullen gehad, maar graag neem ik hier vandaag het woord om meerdere facetten van haar te belichten. En dan heb ik het over menselijk lichaamshaar, het dierenrijk zou ons te ver leiden.

Als ik haar zeg, denkt u waarschijnlijk meteen aan hoofdhaar, of misschien nog beter kruinhaar. Want we hebben wel meer haar op ons hoofd dan enkel dat haar waarvoor u en ik naar de kapper moeten. Maar goed, you get my point. Hoofdhaar. We laten het knippen, in vorm brengen, we moeten het wassen, goed verzorgen, we draaien er soms een kleur in of we maken er dreadlocks van, we onderscheiden ons op die manier een beetje van de rest. Haar kan een conversation starter zijn. “Zijt ge naar de kapper geweest?” is voor een vrouw sowieso eentje om mee te scoren. Tenzij het resultaat niet het gehoopte is, dan houdt ge beter uw bek (tip: gezichtsuitdrukkingen zeggen veel). Ik krijg die zin niet vaak, mijn haar neemt áltijd veel volume in en een echte coupe is moeilijk waar te nemen. Sommige experts (mijn vriendinnen sinds jaar en dag) zien het wel, dus ’t is een kwestie van jaren… Maar mijn haardos is wel degelijk vaak het onderwerp van een kennismakend gesprek. “Ah, ik herkende u van op Twitter. Ja, da’s uw haar, he!”, “Mag ik daar eens aan voelen?”, “Mag ik mijn vinger daar eens insteken?” (verwijzend naar een pijpenkrul), en ga zo maar door. 

Het ding met hoofdhaar is: terwijl het op uw hoofd staat is het helemaal OK, maar vanaf dat de wortel uw hoofdhuid vaarwel heeft gezegd begint de miserie, dan is het opeens zeer onappetijtelijk. Geen wonder ook, waar komt dat allemaal niet terecht? In’t putteke, in voeding, in dekens en lakens, op zetels, op de vloer en God weet waar nog allemaal. Vanaf dat moment zit er dus wel degelijk een haar in de boter (en da’s pas echt vies, met vloot en al de vuilbak in, man). Ik onthoud: haar is enkel aanvaardbaar op uw hoofd.

Verder in de categorie hoofdhaar - afgezien van het kruinhaar dus:

- de wenkbrauwen: niet teveel over nadenken, want die zijn eigenlijk vrij freaky. Zorg er gewoon voor de ze niet te dik, niet te dun en niet te onnatuurlijk zijn. Sinds ik weet dat ze uw gezicht ‘framen’, kan ik niet anders dan kijken hoe vreselijk sommige vrouwen ze in vorm brengen… Sabine heeft daar trouwens eens iets leuks over geschreven. Unibrows zijn trouwens bijna even fascinerend als unicorns, in mijn hoofd.

Hannah kan het weten: hou enthousiaste collega’s met potloden ook ver weg van uw wenkbrauwen.

- de wimpers: lekske mascara en misschien occasioneel eens een wimperkruller en da’s klaar. Maar ook hier is er variatie: rechts, gekrulde, korte, lange… Wat ik absoluut fascinerend vind: mannen met lange wimpers en baby’s met lange wimpers, ik kan daar naar blijven kijken! 

- neus- en oorhaar: daar ga ik niet op ingaan, maar laat ons zeggen dat een trimmer soms geen overbodig gerief is - ik kijk naar jullie, opa’s aller lande!

- snor en baardhaar: voorlopig heb ik daar nog niet echt last van - al word ik er soms wel op gewezen dat het haar op mijn bovenlip misschien iets te donker is en bleek ik het heel soms met een goedje uit Kruidvat. Maar er zijn er, vrouwen die met trots een baard of snor dragen. Redelijk onapetijtelijk als je ’t mij vraagt, maar voor mannen kan het dan weer keihard wel voor mij (ik ben keihard fan van Movember). ’t Enige ambetante is dat dat godverdomme prikt…

Zakken we verder af naar beneden dan vinden we op een gegeven moment - bij sommige venten - ook borsthaar. Hoort bij de mannelijkheid, in mijn ogen, maar ’t deert niet als het er niet is. De mannelijkheid houdt wel op aan de voorkant, vanaf dat het een overbebossing op de rug betreft, is het mij iets te beerachtig aan het worden. 

Tussen de oksels zit uiteraard ook wat. Julia Roberts was op een bepaald moment in haar leven wel fan van wat okselhaar (damn, you nineties), maar persoonlijk heb ik toch liever een gladde okselholte. Venten kunnen zich op dat vlak - alweer - laten gaan, al moeten ze niet te dicht bij mij gezicht komen met die harige okselputten…

Nog meer down under wordt de schaamstreek ook nog gespot: altijd al een bron van discussie geweest en heel vatbaar voor rages. Vlinders, hartjes, kale poesjes en pietjes, volle bossen: de geschiedenis heeft ons al een heel gammaschaamhaarstijlen voorgeschoteld. Aan de hand van Playboys is er wel te zien dat er heel wat gewiekt werd door de jaren heen. Zelf ben ik geen fan van grote, dikke bossen haar in de broek, maar het mag naturel blijven. Waxen doet pijn, maar is voor mij wel de manier om het wat beschaafd te houden down below.

Zakken we nog verder af, dan komen we onderweg nog het beenhaar tegen: een bron van frustratie voor veel vrouwen. Dat groeit te snel, is te stug, te donker (voor sommigen geldt dit ook voor het haar op de armen), te stoppelig, te zichtbaar, … Je hebt vrouwen die zowel hun onder- als bovenbenen scheren, maar ik houdt het bij de onderste kant. Mijn haar op mijn bovenbenen is bleek, zacht en onzichtbaar, dus daar blijf ik proper'kes af. Sinds begin dit jaar gebruik ik een epilator om mijn benen onder handen te nemen, een ladyshave, zo u wil. ’t Is er eentje van BRAUN, met glitters in (Silk épil 7).

Hij maakt veel lawaai, maar doet wel zijn werk goed. Voordelen tegenover scheren zijn: je moet het minder doen omdat je haartjes langer wegblijven, je haartjes zijn zacht als ze teruggroeien en minder zichtbaar. Nadelen zijn dan weer dat je kans hebt op ingegroeide haartjes, je het langer moet laten groeien om het terug te kunnen epileren en dat een epilatiebeurt wel wat langer duurt dan een scheerbeurt. Voor mij wegen die echter niet op tegen de voordelen: lang leven de ladyshave! Veel vrouwen waarschuwen ook voor pijn, maar da’s voor mij geen issue, ik voel geen echte pijn. ’t Zijn mietjes, de vrouwen die u dat wijsmaken (of ze hebben een lage pijngrens en ik een hoge).

Eindigen doe ik met de tenen, daar staat ook soms haar op. Ja, zelfs bij mij. Maar het oog van mijn ladyshave is alziend en mijn teenhaar is dus geen lang leven beschoren. Nogmaals: haar is slechts aanvaardbaar op bepaalde plaatsen. Agree?