Gisteren kwam ik tijdens het uitkuisen van mijn mailbox het befaamde ‘heb-medelijden-met-ons’-mailtje tegen van Pukkelpop. U weet wel: Pukkelpopgangers kunnen hun geld terugvorderen in de vorm van drank- en eetbonnen. Omdat ik toch iet of wat solidair van aard ben, besloot ik om mijn bonnetjes voor de edities van 2012 en 2013 op te nemen (20 voor elke editie), maar die van 2014 mochten ze voor mijn part houden (tegen dan ben ik te oud en te versleten om nog 3 dagen op een camping te zitten stinken). En zo geschiedde: 2 pdf’s met een tegoed van 20 bonnen én een heus certificaat waarvan uw barmhartige-samaritaan-gehalte prompt de hoogte in schiet. Ik vond dat op zich wel grappig en kon het dan ook niet laten om er eens over te tweeten:

Moet ge dat Pukkelpopcertificaat voor uw raam hangen, toch? Om te tonen hoe ne solidaire mens dat ge zijt? #useless

— amoorie (@amoorie) November 21, 2011

En blijkbaar was ik dus niet de enige die het grappig vond, ik postte dan ook nog eens het certificaat, voor de nieuwsgierigen. Bleek dat sommigen die eerder hun vouchers (niet) hadden opgenomen er geen hadden gekregen. Een nieuw onderdeel van het 'help-het-voortbestaan-van-Pukkelpop-mee-ondersteunen’-plan, dus.

Blijkbaar was ook de interesse van enkele Twitterende journalisten hiermee gewekt, waardoor mijn certificaat (mét naam, want van Photoshop, daar hebben ze bij De Morgen blijkbaar nog nooit gehoord) vandaag te bewonderen staat in de papieren krant. En dat bij een artikel dat zelfs niet gaat over het terugvorderen van vouchers… 

Daarom rest mij alleen nog dit te zeggen.

(mijn excuses voor eventuele taalfouten, ik schreef deze post in een vlaag van zinsverbijstering)

Ohja, ondertussen kreeg ik via DM op Twitter excuses van de Twitterende journalist aangeboden, ze waren echter gericht aan een zekere Amaurie. Je zou denken dat als ze je volledige naam publiceren in een krant met een flinke oplage, ze hem tenminste juist zouden kunnen schrijven. Niet dus. Ik kan alleen maar concluderen dat ze bij De Morgen nog veel moeten leren en dat ik misschien mijn masterproef moet herschrijven: 'Twitter en journalisten: hoe het niet moet’.