Terwijl ik dit schrijf is het bijna half acht ’s ochtens en zit ik in de zon - het enige tijdstip van de dag waarbij de temperatuur nog aanvaardbaar is voor blote benen en armen - aan m'n hotelkamer die 2 keer zo groot is als m'n living thuis. Rondom mij beginnen werkmannen aan hun dag: de tuin onderhouden, kamers schoonmaken, … Alles gebeurt hier door mannen, nog steeds weinig vrouwen te bespeuren. Ik bevind mij in het Maritiem Jolie Ville op King’s Island, een klein eiland op de Nijl, net voorbij Luxor. Het uitzicht en de zonsondergang zijn hier van het niveau ‘extraordinair’.

We bezochten Luxor na een busrit van vijf uur die verrassend snel voorbij ging, en startten met een lunch in het Winter Palace, een gigantische mooi en poepchique hotel (nu een Sofitel), met een vieille luxevibe die mij wat deed denken aan 'The Grand Budapest’, maar dan de Midden Oosten variant.

Er was ons verteld dat we opgekleed verwacht werden, hetgeen een hoopje Belgen in hemdjes en chique jurkjes opleverde naast de zwembadhangers en zonnekloppers tijdens de lunch. Jawel, we aten naast het zwembad. Maar op die lunch zelf, buiten dat we ons te pletter zweetten tijdens het verorberen ervan, was niks aan te merken. Ik bedoel, mijn dessert is niet elke dag gemaakt van chocoladen palmbomen waarvan de blaadjes langzaam smelten… Alleen voor het eten is deze plek al een zware aanrader, om nog maar te zwijgen van de geschiedenis (Agatha Christie schreef hier 'Moord op de Nijl’ en Howard Carter verbleef hier ook toen hij de tombe van Toetanchamon ontdekte) die deze plek met zich meedraagt.

Luxor Tempel  was de volgende stop en heeft zo mogelijk nog meer indruk op mij nagelaten dan het eten op mijn bord. Zo groot, zo machtig, zo indrukwekkend! De charme gaat wel wat verloren als verschillende Egyptische mannen zich opdringen om op uw foto’s te staan tegen betaling, maar ’t land heeft wel erg te lijden onder de stempel 'onveilig’ die ’t krijgt en mensen zoeken overal een manier om geld te verdienen, ge kunt ’t ze moeilijk kwalijk nemen.

Luxor kwam op mij over als een bruisende stad, met heel wat lokaal leven en een rijk verleden. Spijtig dat ik er niet langer kon vertoeven, want ’t leek me wel leuk om eens een avond op één van de pleinen door te brengen - ’t leven begint daar pas na zonsondergang (+- 6 uur in septbember) omdat ’t overdag te heet is om te bougeren. Maar wat ik zag was redelijk indrukwekkend: het leven aan de Nijl is helemaal anders dan dat aan de Rode Zee. Ik zag meer van het Egypte waar ik naar op zoek was dan in een artificele stad als Hurghada. ’s Avonds werd ons bezoek afgerond met een potsierlijk diner op het dek van een cruiseship op de Nijl. Hoewel we slechts met 15 waren had de bemanning een feestmaal voor zo'n 100 gasten voorbereid. Ik hoop dat iedere ober/kok een deel heeft mogen meenemen voor zijn vrouw en kinderen, want ik ben niet verder gekomen dan 1 bord en een paar baklavaatjes. Zo'n boot is pretty impressive door z'n grootte alleen al en de grootstheid van de Nijl maakt dat helemaal af. ’t Zou niks voor mij zijn om een week door te brengen op z'n schip (ook al gaat ie regelmatig aan wal), maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die houden van de manier van reizen. Ik was blij dat ik op het vasteland mocht slapen, in m'n kamer van 16 graden - matigen met airco is hier een onbestaand begrip. Gelukkig hebben ze hier een infinity pool met zicht op de Nijl, mij hebt ge niet horen klagen…