De winter is nog niet deftig bezig en ik ben al 4 keer bij de kinderarts langsgeweest op 3 weken tijd. Ik zou zo graag de winter skippen, ik ben geen fan van de drukte die de feestdagen met zich meebrengen en Lio’s haperende immuunsysteem bezorgt mij dit seizoen het meeste kopzorgen, want we kunnen uiteraard de vuile beestjes niet buitenhouden als Lucy ze meebrengt van op de crèche. But I guess that’s parenthood: heel wat laten passeren en accepteren. Ondertussen tel ik dus wel al bewust af naar het voorjaar, maar nu is ‘t efkes tijd voor een snelle stand van zaken.

Maison Merckpoel: na de nieuwe badkamer die we in het voorjaar kregen, is het hier precies lang geleden dat er nog eens iets verbouwd werd, dus begint het weer te kriebelen (en dan vooral bij mijn schoonvader die van onze renovatie zijn hobby maakte). Lander is bezig met de electriciteit in de tuin en achterbouw, zijnde de berging buiten + onze oude keuken die nu dienstdoet als berging/rommelkot. Binnenkort is alles daar hopelijk up and running, hetgeen handig is in deze donkere maanden (pipi doen met een lichtje aan is toch nét iets handiger). De oude badkamer op het eerste verdiep (die bedoeld is voor de meisjes, aangezien dat hun verdiep is/wordt) zal op het einde van de maand onder handen genomen worden en er staat voor 2020 heel wat op de verbouwplanning, maar daar ga ik eens apart iets over schrijven. Stay tuned.

Lucy: ze groeit volop (maatje 92 woehoew), ons poppenmoederke pur sang dat niet weg te slaan is van bij haar buggy en dekentjes. Ook op de crèche is ze altijd in de poppenhoek te vinden, soms zelfs wanneer de kindjes een andere activiteit aan het doen zijn. Ook puzzels en de tas van de ‘dokker’ en ‘tekeningen’ zijn nu erg in trek, naast haar favoriete boeken die ze telkens opnieuw wil openslaan. En nu er interactie komt en Lio op haar reageert met brede glimlachen en enthousiast armgezwaai, begint Lucy het ook prettig te vinden om (eventjes) met haar zus bezig te zijn. Al is dat soms in de vorm van babyzus dubbel plooien en erop gaan zitten of een koprol proberen doen samen. Mijn moederhart maakt zich best klaar voor heel wat circustoeren, al laat de baby zich voorlopig zonder al te veel gehuil doen. Onze kleine schrikkepuit is nu ook verbaal over hetgeen haar schrik aanjaagt: auto’s, lawaai van de stofzuiger, … “ikke bang zijn” hoort er standaard bij.

Lio: heeft ook een groeispurtje getrokken en gaat in maatje 74 de winter in. Die maat droeg haar zus toen ze 1 jaar was en toen was het volop zomer, dus ik heb hier een winterse garderobe in haar maat moeten aanschaffen. Niet dat ik dat erg vind, natuurlijk. Baby Merckpoel gaat blijkbaar supergraag alleen in bad, zonder haar zus die constant alle plek inneemt omdat ze een ‘zeemeermin’ is. Ze zit kaarsrecht en begint heel beweeglijk te zijn, het duurt wellicht niet lang meer tot ze zich rechttrekt en de eerste stappen richting kruipen werden deze ochtend ook gezet. Ze heeft haar lachknopje gevonden terwijl ze tot voor kort heel erg serieus was en je gewoon keilang kon aankijken met haar grote ogen. Binnenkort gaan we weer op controle bij de kinderarts en daar krijgt ze ongtwijfeld een supergoed rapport, want buiten een recente oorontsteking doet ze het mégagoed.

Kijken/lezen/luisteren: om te lezen zijn mijn energie- en concentratielevels helaas nog altijd te laag, maar ik kan me wel goed ontspannen voor TV. Wij bingden onlangs De Twaalf via VRT NU, ik moest bleiten bij de film Marriage Story op Netflix (met 2 van mijn favoriete acteurs in de hoofdrollen en muziek van Randy Newman) én ik kreeg dankzij mijn nieuw aangekochte iPhone 1 jaar gratis Apple TV+, waardoor ik The Morning Show ben beginnen kijken: stééngoeie serie over macht, #MeToo en (politieke spelletjes in) de media. Alleen al voor die serie is het het waard om een free trail van 7 dagen af te sluiten :)