Voor mij is er geen betere periode om te bevallen dan het (late) voorjaar: ge hebt dan nog een mooi deel van de zomer mee en dus grote kans op mooi weer dat u in staat stelt om buiten te komen met uw baby (en ja, daarmee bedoel ik ook uw eigen tuin). Toen ik halverwege mijn zwangerschap zat, besliste ik dus dat ik tot eind augustus zou thuisblijven (mits het opnemen van een maand ouderschapsverlof en nog wat ‘gewone’ congé). Midden in de zomer naar het werk terugkeren zag ik niet zitten: ik wil Lio niet zo vroeg achterlaten (Lucy was 3,5 maand toen we ze 4 dagen per week in de crèche dropten), ik wil genieten van de zomer met àl mijn gezinsleden en veel collega’s zijn toch met vakantie in de zomermaanden en een leeg kantoor is ook maar triestig om in terug te komen hé. Het is daarenboven de enige periode in ‘t leven van een vrouw waarin ge zo lang kunt weg zijn van uw werk, terwijl ge gewoon gezond zijt én gewoon doorbetaald wordt.

Dit keer heb ik dus heel bewust gekozen voor een langere periode thuis. En dit keer keer geraak ik wél voor 11u beneden, simpelweg omdat er een peuter is die om half acht wakker is. Ik geraak zelfs gewassen zonder al te veel problemen, ik eet voldoende en ik krijg het huis nog redelijk opgeruimd. Is dat omdat ik het allemaal al eens deed? Omdat ik mij fysiek veel kwieker voel dan na de eerste bevalling? Omdat er weinig bezoek komt? Geen idee, maar tot nu toe is mijn kraamtijd al reuze meegevallen. De zon helpt natuurlijk een handje, want het feit dat we veel met Lucy kunnen buiten komen en spelen, helpt ons ook te ontspannen, omdat zij dan in haar nopjes is (jup, overduidelijk een zomerkind). Afgelopen week was heerlijk: Lander was nog thuis, dus de dagen strekten zich voor ons uit. 19 april was een uitblinker, een perfecte dag die mij nog altijd doet glimlachen als ik eraan terugdenk. Ik schrijf het verloop hier even neer, omdat ik niet wil vergeten wat een perfecte dag voor mij, in deze fase van mijn leven, betekent.

Lucy sliep tot kwart voor 8 en werd ‘s nachts niet wakker voor een fles (deed ze afgelopen dagen ineens opnieuw), ze kwam bij ons in bed liggen en probeerde ook de co-sleper van haar zus uit. We wasten haar en onszelf en gingen naar beneden om te ontbijten. Daarna voedde ik Lio en ging Lander buiten spelen met Lucy. Er werden wat taakjes gedaan en Lucy was zoals altijd haar behulpzame zelve, daarna chillden we buiten nog wat. Lio had nog honger en terwijl ze van de ene borst dronk, ving ik aan de andere borst 30 ml melk op met een handkolfje. Lucy had er veel interesse in en dronk die melk allemaal op, rechtstreeks uit de kolf. Speciaal, maar tegelijkertijd ook niet echt, al moest ik er wel heel hard om lachen.

Er werd spaghetti gegeten met extra kaas en er werd een middagdut overgeslagen (recipe for disaster), want rechtstaan en krijsen in uw bed is ook nieuw sinds de komst van ons nieuwste gezinslid. Wij dus naar Puyenbroeck om de lammetjes te bezoeken - onze geplande activiteit van de dag. Lio in de New Born kit van de Ergo Baby Metro Stroller en Lucy op het buggy board dat ze voor de eerste keer uittestte. Dat board bleek een succes te zijn, maar zoals het een actieve peuter betaamt, wilde ze ook veel stappen. En van al dat stappen, krijg je uiteraard honger, dus besloot ze ook om even te pauzeren op het asfalt en daar haar banaan en appeltje te verorberen.

For the record (en foto in de winterstal als bewijs): Lio was wel degelijk mee. Ik gaf ze 2 keer de borst terwijl ze nog sliep (leve het herkennen van de eerste hongersignalen tijdens het slapen). Daar hadden we dus weinig last van, want ze sliep letterlijk de hele tijd. De peuter was gelukkig, want ze had diertjes gezien, daarna sloeg de vermoeidheid wel wat toe (onze draagzak was handig geweest, maar die hadden we in de auto laten liggen). Onderweg naar huis stopten we nog even bij familie, waar we koffie dronken in de tuin. Daarna keerden Lander & Lucy huiswaarts terwijl ik nog een terrasje deed met mijn beste vriendinnen (waaronder Lio). Na onze apero en diner wandelde ik naar huis om kwart voor 8 met een slapende baby in de buggy, blote armen en een vol hart. Ik sloot de avond af in de zetel en dankzij 2 braaf slapende kindjes kon ik eindelijk naar Homecoming van Beyoncé kijken. En de zomer moet nog beginnen, zeg!